Leert goede schrijvers de laatste 20%

Waarom een zakelijke blogger niet zonder Twitter kan (en de onzin van reclame op social media)

zakelijk bloggen en twitter

Dat is het ergste: vrienden die het niet snappen.

Je kent ze. Je houdt van ze. Je vergeeft ze. Dat ze heus echt proberen af te vallen, maar het lukt gewoon niet, dus wottehell, één glaasje dan. Omdat jij op bezoek bent.

En je gunt ze wat. Best veel, zelfs. Die opdracht waar ze een half jaar mee vooruit kunnen? Tuurlijk. Een nieuwe vriend? Mogen ze. Een baby? Als het moet.

Maar nee. Géén reclame op Twitter.

twitterreclame copy
Wat nu?

Ontvolgen of niet?

Bij onbekenden twijfel je geen seconde. Die vliegen subiet uit je Hootsuite-lijst.

Maar bij vrienden heb je een dilemma. Je wil weten waar ze mee bezig zijn. Maar je wil níet al dat ongevraagde reclamedrukwerk op je digitale deurmat. Kom op, zeg. Je bent al overprikkeld genoeg.

Waarom snappen ze het nou niet?

Online marketing heeft andere regels dan ouderwetse marketing.

Ouderwetse zender-marketing slaat ons om de oren met ongevraagde mededelingen. Op de meest ongewenste momenten. Tijdens onze favoriete soap op tv. Op billboards langs de snelweg.

Nieuwerwetse digi-marketing maakt het de burger mogelijk om reclame of contact te vragen.

twitter: zakelijk blogger kan niet zonder
Hoe verkoop je online? Informatie en reclame zijn gescheiden stromen.

Het gaat zo:

Je leest een tweet die je intrigeert. Je klikt op de bio van de twitteraar. Daar vind je zijn website. Je leest een paar blogs. Je bent laaiend enthousiast. Je neemt meteen een abonnement op zijn nieuwsbrief. Nu mag de blogger je voortaan updates sturen.

Die updates heten ook wel nieuwsbrieven. Of e-zines. En als de blogger een kalender of een boek of een cursus wil verkopen, zet hij dat in zijn nieuwsbrief.

Je hebt hem dus toestemming gegeven om die te sturen. Daarom noemen ze het ook wel permissiemarketing. Het mooie is dat je zijn nieuwsbrief ook op elk gewenst moment weer kunt afzeggen. Hij is wettelijk verplicht om een afmeldlinkje te plaatsen. Je kunt dus zelf je digitale ja-nee sticker per leverancier aanpassen.

Een andere term voor digi-marketing is contentmarketing. Omdat de blogger zijn lezers aantrekt met zijn geweldige inhoud.

Online marketing is een systeem

Nu kijken we even naar de blogger. De zakelijke dienstverlener die zijn aanbod aan jou wil slijten.

Online marketing is een systeem. Doet de blogger één onderdeel fout, dan kan hij de rest wel weggooien. Daarom kunnen ook zoveel mensen hun brood verdienen aan het opleiden van nieuwe online ondernemers – het duurt even voor je alles dóór hebt, en voor het allemaal stevig op poten staat.

Even? Reken maar gerust een jaar. Of twee.

Neem het blog

De blogger kan zo mooi schrijven als hij wil, maar als zijn stukken alléén op zijn blog staan, leest niemand ze. Elke nieuwe post moet hij bekend maken.

Eén keer, wat mij betreft.

En als ik mag kiezen: op Twitter. Twitter is, door zijn korte berichten, het meest compacte social medium. En het meest talige. Ideaal voor mij, als blogger met tekst, die lezers heeft die van tekst houden. Voor jou kan het anders liggen.

Reclame is dat niet, die tweet van die blogger of zijn nieuwe post. Want zijn inhoud is zo sterk, dat jij, zijn volger, er naar uitkijkt. Hij doet je iets moois kado. Iets echt moois.

Originele content

Als de blogger niet origineel is, of als hij zijn posts 20 keer in één weekend retweet, krijgen zijn volgers gauw genoeg van hem. Dan ontvolgen ze hem. Of ze zetten hem op een plekje waar ze zijn tweets niet meer tegenkomen.

Weg aandacht.

Maar zodra hij echt nuttige inhoud levert gaan zakelijk bloggen en Twitter hand in hand.

Op Facebook kom je nog wel weg met leuke, gejatte plaatjes. Maar op Twitter moet de blogger toch echt de aandacht trekken met ideeën. Nieuwe.

Wil hij veel volgers – en dus veel vrienden, veel gezelligheid, veel hulp, veel input en ja, ook veel retweets van zijn eigen blogposts? Dan moet hij bovendien een sociale twitteraar zijn.

Aardig. Behulpzaam. Gul. Geestig. Uitgesproken. Origineel.

Want waar zit niemand op te wachten, op Twitter?

• Reclame:

Reclame op Twitter
• Bloggers die een paar weken voor de lancering van een nieuw product plotseling actief worden, maar die de rest van het jaar nooit iets van zich laten horen

• Zelfstandigen die onder een merknaam twitteren, in plaats van met hun eigen naam en hun eigen gezicht

• Mensen die dag in, dag uit hun waren aanprijzen

• Mensen die het systeem verwarren met de inhoud

— Rachelle Eerhart (@RachelleEerhart) October 11, 2013

Wat is de lol van Twitter?

twitterdiscussie 1twitterdiscussie 2twitterdiscussie 3twitterdiscussie 4
twitterdiscussie 5

Grappen:

twitterdiscussie 6

Steun:

twitterdiscussie 7

Hulp:

hulp op twitter

En o ja, klanten:

klanten op twitter

Dus. Vrienden. Laten we het internet mooier maken.
En leuker.
Weg met de reclame.

tips voor beter bloggen

(Zet je VPN uit als de knop niet werkt).

Over Kitty Kilian

Kitty Kilian

Schreef voor NRC, gaf les aan vakopleidingen Journalistiek. Sinds 2011 docent copywriting | De Blogacademie. Delicate as a hand grenade.

Cursussen:
Blogbasics (beginners)
Blogpro (professionals)
Karakter & Dialoog (fictie)
Little Black Dress (strakke huisstijl)

66 comments

    • Schreeuwen vind ik niet zo interessant. Wat ze schreeuwen, daar gaat het om. En zomaar zonder meer trots zijn op jezelf… vind ik onzin. Trots moet een verdraaid goede reden hebben.

  • Schreeuwen op internet dat je goed bent en dat je leuke handel hebt mag. twitter is sociaal en daar hoort ook de markt bij. de markt is gezellig voor een praatje…maar ook nodig voor de pingping. Nederlanders zijn véél te voorzichtig. Wees trots op wat je doet..en schreeuw het van de daken. Als mensen dat niet leuk vinden…dan lopen ze je maar voorbij of ontvolgen je. No problemo. Ik hou van mensen die mij vertellen waar ze mee bezig zijn en waarom ze goed zijn in wat ze doen.

    • Schreeuwen vind ik niet zo interessant. Wat ze schreeuwen, daar gaat het om. En zomaar zonder meer trots zijn op jezelf… vind ik onzin. Trots moet een verdraaid goede reden hebben.

  • Hoe sta je tegenover reclame over een gratis aanbod, zo heel af en toe? Iets waarmee je oprecht ondernemers een beetje op weg wilt helpen (met natuurlijk de hoop dat ze geïnteresseerd raken in je betaalde aanbod)?

    Ik vind het op het randje, maar doe het wél. Tenzij jij me dan ontvolgt, dan doe ik het nooit meer. :)

  • Reclame op social media is net als alcohol, teveel is niet goed, maar af en toe een glaasje is best lekker.

    Van mij mag je af en toe op Twitter een reklame boodschap tweeten, net zoals je af en toe in een blog post je cursus aanprijst.

    Overigens vind ik dat Paper.li gedoe veel irritanter dan af en toe wat reclame.

    • Een mooie metafoor, dat glaasje.
      Zal je in dit verband dan ook vast niet verbazen dat ik jarenlang geheelonthouder ben geweest ;-)

      Ik ben een purist.

  • Interessante discussie. Ik vroeg me meteen af hoe ik ook alweer bij jouw aanbod terecht was gekomen, Kitty. En ik weet het precies: het was een tweet waarin iemand een blog van jou citeerde. Ik ging hier lezen, bleef hangen en kwam steeds terug. Toen zag ik dat aanbod vanzelf. De testimonials onderaan de site in combinatie met jouw onderwerpen en schrijfstijl zorgden er uiteindelijk voor dat ik dacht ‘déze cursus wil ik volgen’. Daar had een reclametweet nooit voor kunnen zorgen. Maar wat nou als je (nog) niet zo’n volgersaantal hebt, en je begint net? Dan kun je toch wel af en toe zo’n tweet sturen, zodat mensen in ieder geval weten dat je überhaupt iets aan te bieden hébt? En dan in de verhouding 90/10 ofzo?
    Al moet ik toegeven dat ik zulke tweets zelf ook nooit aanklik. Nooit. Dus ja. Je hebt waarschijnlijk gewoon weer eens gelijk ;-).

    • Ja, ik denk dat het meestal zo gaat als jij zegt. Ofwel mensen komen op mijn site omdat ze zoeken naar een cursus, in Google.

      Als je nog niet zo bekend bent moet je rustig opbouwen. Je kunt een online zaak niet in 1 week uit de grond stampen.

      Overigens moet je ook goed werk leveren. Mensen moeten wel onder de indruk zijn als ze op je site komen. Je site moet er ook goed uitzien, en mensen moeten meteen weten wat ze er kunnen krijgen.

      Het is een systeem, en alle onderdelen moeten kloppen. En dan ook nog jezelf zijn en vrienden maken op Twitter en de rest.

      Kwaliteit kost tijd.

  • Ik vind het niet vervelend als iemand reclame maakt.
    Zo blijf ik op de hoogte van andermans dingen.
    Natuurlijk niet de hele tijd, maar als iemand iets nieuws heeft dan vind ik het oke om eraan herinnerd te worden.

    • Dat snap ik ook. En als je iemand al aardig vindt, kun je meer van hem of haar verdragen. Dus veel mensen doen aan de 80/20 regel of de 90/10 regel. 80 % nuttige tweets, 20 % reclametweets.

      Helaas zijn die 80 % nuttig tweets vaak niet zo nuttig. Want ja, ze moeten wel aan die 80 komen.

      Maar een heleboel mensen storen zich nergens aan. Wat nou, 80 20? De zogeheten zenders. Of de mensen die alles automatiseren. Kan ook.

  • Irritante reclame is eh, inderdaad irritant. Ik vind die 80/20 regel niet zo slecht hoor. Als je altijd goede content deelt, mag je best af en toe je aanbod (ook) via twitter delen.

    Ik voel me er in ieder geval niet schuldig over.

    Als ik het niet doe denkt iedereen dat ik die verhaaltjes voor de lol schrijf en dát is natuurlijk niet zo ;-)

    • Schuldig voelen hoeft ook niet. Iedereen moet doen wat hij wil, ik geef mijn mening, uiteraard zijn heel veel mensen het niet met me eens.

      Het scheelt sowieso al als je tweets leuk zijn. Als je niet 20 x dezelfde tweet rondstuurt als reclame, maar steeds een andere leuke quote. Dan wordt hij alweer bijna een service ;-)

    • En als je die nieuwsbrief schrapt, waar vinden mensen dan je aanbod? (Zeker als dat aanbod niet permanent is, maar wisselend en steeds tijdelijk?)

      Volgende keer een reclametweet van jou. Afgesproken.

      • Ehhhhhhh, op je blog natuurlijk! Waarom kun je het daar niet wisselen? Of bij de blogpost zetten?
        En wat staat er eigenlijk in je nieuwsbrief? Hetzelfde als hier toch?
        Ik abonneer me zelden op nieuwsbrieven. Alleen als ik verwacht dat daar iets in staat wat niet online komt. Of als de persoon in kwestie niet twittert. Of niet goed genoeg twittert (lees veel loze tweets verstuurt) om hem/haar te volgen.

        • Ja, als iemand je goed volgt op Twitter kan hij zonder je nieuwsbrief. Natuurlijk. Voor mij is een nieuwsbrief alleen maar een reminder dat er weer een post is. En af en toe zet ik er een aanbod in. Slechts een paar keer per jaar.

          Iemand die niet op de nieuwsbrief is geabonneerd, mist dat aanbod.

          • Aha, dus alle mensen die niet op jouw nieuwsbrief geabonneerd zijn maar wel al je blogposts lezen missen een aanbod.
            De hoofdfunctie van jouw nieuwsbrief is melden dat er een nieuwe blogpost is. Misschien klikken de lezers van je nieuwsbrief wel gelijk door naar je blog. En missen zodoende ook dat aanbod.
            Bij Blogger (lang leve Blogger) kun je je emailadres achterlaten om iedere nieuwe blogpost via de mail te ontvangen. De een volgt je via Twitter, de ander via RSS, de ander via mail. Maar om dat nou nieuwsbrief te noemen? Of om daar dan nog een extra aanbod in te zetten? Mwah.

            • Ho. Wacht. RSS is iets heel anders. Dan krijg je alleen maar een aankondiging van een nieuw blog. Je weet niet wie er geabonneerd zijn en je kunt ze ook niet zelf mailen. Nooit doen dus. Je moet een eigen emaillijst hebben.

              Ja, mensen die niet op mijn nieuwsbrief zijn geabonneerd missen mijn aanbod. Tenzij ze me emailen. Of naar mijn pagina met ‘Cursus&’ gaan.

              Ja, ik wil dat toch zo, want ik wil mensen niet lastig vallen met mijn verkoop. Alleen de mensen die het graag willen. En die weten me toch wel te vinden.

              • Jouw nieuwsbrief is ook een aankondiging van een nieuw blog. Met dat verschil dat de hele blogpost erin opgenomen is. En met dus af en toe een aanbieding. Die je ook onder de blogpost zelf zou kunnen zetten.
                Doordat je de hele blogpost in de nieuwsbrief zet mis je een bezoeker op je site als de nieuwsbrieflezer niet doorklikt naar je site. Die nieuwsbrieflezer mist de discussie onder je blog. Die nieuwsbrieflezer mist een evt. update van de tekst.
                Mmmm lastig vallen. Een mail stoort meer dan een tweet of RSS. Tweets/RSS ga je lezen op het moment dat je even tijd hebt. Een mail onderbreekt vaak de taak waar je mee bezig bent.
                Hahahaha, is dat erg dat je geen emailadres hebt van al je potentiële klanten? JIJ, ja jij, moet vindbaar zijn. Niet je klanten.
                Dus nee, mij krijg je niet overtuigd dat jouw nieuwsbrief meerwaarde biedt.

                  • Aha, dus geen nieuwsbrief maar een berichtje per mail dat er een nieuwe blogpost is. Waarbij iedereen doorklikt naar je nieuwe blogpost en niemand het reclameaanbod leest.
                    Zoiets als een mention aan elke volger die je hebt op Twitter om te zeggen dat je weer wat geschreven hebt.

  • Ha Kitty,

    Nee, ik ben het totaal niet met je eens. Ik vind het erg prettig als mijn vrienden en netwerk-relaties af en toe een tweet sturen over een mooi product of een mooie dienst van hen. Als ik het interessant vind voor mijn netwerk kan ik zo’n tweet heel makkelijk retweeten.

    Ik help mijn relaties graag met hun ondernemerschap. Dus als je wat leuks te bieden hebt, tweet het door. Natuurlijk niet twintig keer per dag, maar ik zit niet continue op twitter, dus een paar keer is fijn, dan mis ik het niet. Sophie

    • En zo hebben we allemaal een eigen voorkeur. Er is geen goed of fout. Jouw manier en Kitty’s zijn verschillend.

      Als de volgers het niet leuk vinden ontvolgen ze vanzelf en krijg je precies de mensen die je verdient.

    • @Sophie Ik weet het, ik weet het. Wij zijn het wel vaker oneens over kleinigheden ;-) Béétje vriendschap kan daar tegen.

      @Erno We hebben het ook niet over wetmatigheden, maar over handelswijzen. Meningsverschillen, in feite. Over het resultaat zijn we het eens ;-)

      • Ha Kitty,

        Maar is het niet jammer dat ik vind dat je goede blogcursussen geeft en dat ik van jou zo weinig kans heb om dat met mijn netwerk te delen? Je tweet over alles behalve over dingen die ik door kan zetten. Tuurlijk is inhoud goed, tuurlijk moet je niet 20 keer een tweet met reclame sturen. Maar 20% informatie over jouw diensten en 80% content? Lijkt me een prima combi.

        Oftewel. Maak het je netwerk niet te lastig om jouw mooie cursussen aan te bevelen.

        Geen wetmatigheden? Ja, ik denk wel dat het wetmatigheden zijn. Dat je er gewoon statistieken op los kunt laten. Ik mis bij heel veel meningen helaas een goede, wetenschappelijke onderbouwing. Sophie

        • Misschien klopt dat, misschien kun je het met cijfers onderbouwen. Maar het ene soort mens heeft een andere gevoeligheid dan de andere. Dus het ene publiek vindt reclametweets fijner dan het andere. Ik ben er eigenlijk niet op uit om zakelijk gezien het meest efficiënte gemiddelde te vinden, het internet maakt het juist mogelijk om een eigen stijl te hanteren en sympathisanten te vinden. Mijn stijl is: niet doodgooien met reclame.

          Natuurlijk kun je reclame maken voor mijn cursus: zodra je in mijn nieuwsbrief leest dat hij er aan komt kun je zelf een tweet formuleren om dat aan je volgers te melden. Heb ik uiteraard geen bezwaar tegen.

          Tweets die je alleen maar hup-retweet hebben sowieso minder impact dan tweets met persoonlijke tekstjes.

  • Dank voor je heldere blogartikel Kitty. Perfecte timing want precies wat ik vandaag wilde gaan doen: bedenken hoe ik mijn online zichtbaarheid vergroot op een manier die aantrekkelijk is. Met zulke hulp maak je inderdaad vrienden.

  • Ah, schuldig aan punt drie waar niemand op zit te wachten. En punt twee door tijdelijke wat moeilijkere omstandigheden ook nog. Wat te doen, wat te doen?

    Die merknaam blijft in elk geval :)

    • Dat is in jouw geval zo klaar als een klontje. Je kunt super geestig schrijven. Combineer schrijf- en beeldend talent en huppekee.

      Dat illustratoren eigen werk als avatar nemen is natuurlijk logisch – een aparte groep met een apart doel. Voor beeldend werk is Facebook natuurlijk wel veel prettiger. En Google +, hoewel daar nog altijd niemand zit. Behalve techneuten.

Leert goede schrijvers de laatste 20%
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html