Leert goede schrijvers de laatste 20%

Zoon

De bel gaat. Ik zucht. Maar als ik opendoe is het mijn zoon.

‘Ik heb maar heel even’, zegt hij. Hij ziet er gewoon uit. Hij draagt zijn zwarte houtje-touwtje jas. Hij heeft nog steeds een grote bos krullen, al weet ik dat je er op zijn achterhoofd al een beetje doorheen kijkt. Ik steek mijn hand uit naar zijn wang.

‘Je mag me niet aanraken’, waarschuwt hij. ‘Gaan we naar binnen?’

We lopen de kamer in. Over het groene kleed, waar de politieagente op haar knieën zakte. Ze had tranen in haar ogen: ‘Herkent u deze tas? Hij stond tegen de spoorbrug. Heel netjes, aan de kant.’

Ik vroeg me af waarom ze zich zo klein maakte: het was niet háár schuld. ‘Kut’, zei ik. Mijn man duwde tegen mijn been. ‘Het ís toch kut’, zei ik. En tegen de agente: ‘Sorry, maar het is geen verrassing. Shit. Shit.’

Frits gaat op zijn eigen plekje op de bank zitten. Bedaard. ‘Ik kom even kijken of het goed met jullie gaat. Het spijt me dat het zo gelopen is.’

‘Mij ook’, zeg ik; ‘mij ook, schat. Het spijt me zo. Maar het is goed, zo. Alles is goed.’

Al mijn blogs over psychiatrie, een kind verliezen, en wat je moet weten over de ggz. Lees ze als je iemand kent die zich ernstig uit het dagelijks leven terugtrekt. En bekijk de pagina met 30 video-interviews die ik maakte over betere hulp aan jongeren die vastlopen.

tips voor beter bloggen

(Zet je VPN uit als de knop niet werkt).

Over Kitty Kilian

Kitty Kilian

Schreef voor NRC, gaf les aan vakopleidingen Journalistiek. Sinds 2011 docent copywriting | De Blogacademie. Delicate as a hand grenade.

Cursussen:
Blogbasics (beginners)
Blogpro (professionals)
Karakter & Dialoog (fictie)
Little Black Dress (strakke huisstijl)

61 comments

Laat een antwoord achter aan Patrick Mundus Je commentaar verwijderen

Leert goede schrijvers de laatste 20%
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html