Voor wie blog je? En waarom je mij vooral niet na moet doen

Ik vertel het iedereen, elke cursist, elke workshop:
Je blogt voor beginners.

Experts hebben je blog niet nodig. Die hebben hun eigen kanalen. Maar beginners, die googelen.

Waarom ik een slechte blogger ben

Zelf licht ik er de hand mee.

Schrijven voor beginners? Veel te saai. Dan moet ik elke week uitleggen wat goede koppen zijn. Waarom je een blog niet moet jatten. Waarom je backlinks nodig hebt.

En ja, zelfs wat backlincks zijn.
Pardon?
Wat links zijn.

Dat bedoel ik.

Trouwens, er zijn al zovéél blogs die dat uitleggen

Dus als je mij vraagt: voor wie blog je? is mijn oplossing simpel: Ik schrijf voor gevorderden.

En ik schrijf alleen waar ik zin in heb.

Kijk, als je boven de 50 bent mag je doen wat je wil. Oud worden is jammer, maar het voordeel is dat niks je meer een bal kan schelen.

Natuurlijk leg ik best vaak simpele dingen uit. In onderonsjes

Maar als ik schrijf wil ik zelf ook lol hebben. En mijn lessen verstop ik graag in een lopend verhaal. (Wat is de les van vandaag?)

Dusse.. Rechttoe-rechtaan informatieve posts?

Af en toe. Omdat het veel abonnees oplevert

Of omdat ik een nuttige tip heb.
Maar verder niet.

 

PS. Over vorige week: jawel, ik ben dol op Elja. En ik doe sowieso niet aan concurrentie.

PS2. Waarom was ik dan zo streng? Tenminste, dat verwijt kreeg ik van allerlei kanten.

Nou kan weliswaar niks mij meer een bal schelen, maar ik heb er toch even over nagedacht. Het komt door mijn karakter ;-) En dat karakter past weer goed bij mijn achtergrond: historicus en journalist.

Noch historici, noch journalisten nemen een blad voor de mond. Hun taak is: selecteren wat de moeite waard is. Schiften. Beoordelen. Voor (economisch) historici ook: kwantificeren. Maar vooral: oordelen.

Voor beide beroepsgroepen de normaalste zaak van de wereld. Een historicus of een journalist die geen oordeel durft te vellen is een watje.

En als blogger ben ik niet van plan om te veranderen.
Zo.