Kun jij het met droge ogen zeggen?
Storytelling?
Ik ook niet.
Het klínkt ook zo postmodern.
Kijk
Natuurlijk vertellen we verhalen. We kunnen niet anders.
Maar waarom doen marketeers dan zo nadrukkelijk aan storytelling?
Omdat alle producten op elkaar lijken. Er moet een verhaal bij. Anders kun je de ene peperkoek niet van de andere onderscheiden.
Was dat vroeger dan niet zo?
Vroeger wás er minder. Van alles. Minder producten, minder merken, minder mensen, minder welvaart. Minder praatjes, ook.
Moeten wij dienstverleners dat ook doen, over onszelf? Storytelling?
Ja, vertel gewoon waarom je opruimcoach werd, nadat je tante Riet had geholpen met haar verhuizing. Omdat al haar flatgenoten je begonnen te bellen.
Maar niks overdrevens. Vertel geen story over hoe je als peuter al oog had voor lettertypes en ampersands. Of hoe jij in je eentje de armoe de wereld uit gaat helpen. Laat dat soort greenwashing maar aan de grote bedrijven over.
Oeps. Moet ik mijn about-pagina herschrijven?
Staat er een missie op? Of een passie? Toch geen uitdaging?
Alstublieft. Herschrijven. Ja.
Maar wat is er mis met een missie?
Niemand is geïnteresseerd in jouw visioenen. Ik ook niet. Tenminste: niet in wat jij zegt dat je wil gaan doen.
O?
Ik ben wel benieuwd naar wat je doet. En vooral in hoe je doet. In wat voor iemand je bent, dus.
Em…
Kijk, laten we het omdraaien. Met wie werk jij het liefst?
Met leuke mensen. Die goed zijn in hun werk. En die ook snappen wat ík doe.
Ga door.
Nou ja, zodat het prettig werkt. Dat we een beetje op elkaar aansluiten. Qua visie, weet je wel, en qua aanpak.
U-huh. Okee. En hoe kom je daar dan achter? Als je ze nog niet kent?
Ik maak een koffie-afspraak. Wacht… eerst Google ik ze natuurlijk. Ik kijk naar hun Linkedin profiel. Ik bekijk hun site. Ik kijk naar hun Insta. Misschien lees ik een blogje.
En waar let je dan op?
Of ze een beetje aardig lijken. Of ze weten waar ze het over hebben. Of ze hun vak kennen. Of je met ze kunt lachen.
Kun je dat zien aan hun site, dan, of aan hun linkedinpagina?
Vind ik wel. Je proeft iemands persoonlijkheid metéén. In alles, eigenlijk. Aan de profielfoto al. Je ziet direct of iemand vormelijk is, of excentriek. Of ‘ie oog heeft voor design, voor presentatie, voor video. Voor kwaliteit. En of ‘ie een beetje inhoud heeft. Eigen inhoud, bedoel ik, hè. Niet gejat.
Dus je zoekt niet naar een missie? Of naar een passie? Of naar hoe iemand zichzelf karakteriseert? Je hoeft niet te weten dat de tandarts als kind al met nijptangen in de weer was?
Eh… nee. Inderdaad. Maar hoe iemand is zie je natuurlijk vanzelf, aan de rest.
Precies.
O, dat bedoel je.
Zie ook:
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
Vertel me hoe het met je gaat, waar je energie door krijgt en hoe dat wezenlijk bijdraagt.
Jouw heilig vuur werkt aanstekelijk, beperkt me tot wat écht is en spiegelt mijn eigen verstoten kanten.
Hm… eerlijk gezegd is dat wat ik op een aboutpagina niet per se wil lezen. In een presentatie – waar jij veel meer van weet dan ik – is het ongetwijfeld nodig om dat snel te laten weten. Maar op een website moet, wat mij betreft, elke pagina en elke post laten zien wat je kan en waarom je het doet.
Mijn stelling is eigenlijk: praatjes vullen geen gaatjes. Wat je doet moet blijken uit je daden.
En dan heb ik het alleen over dienstverleners. Want als je schoenen verkoopt, is de kwaliteit van de foto’s misschien belangrijker. Of je service. Of je prijzen.
Hij is weer strak!
Dank u.
BRIL-JANT!
Nou… dankjewel, maar briljant is een beetje te veel eer 😂
Nog altijd actueel :)
De about page is dé kans om te connecten zonder te verkopen. Slimme verkopers (en dat zijn we toch allemaal?) grijpen juist deze pagina aan om zich te verplaatsen in de klant.
Hoe doe je dat? Maak duidelijk dat het pijnpunt van jouw klant ook jouw pijnpunt is. Sterker nog: dat is de reden voor jou geweest om met je bedrijf te beginnen. Bladiebladiebla. Let op: keep it simple stupid. Een zin over je eigen bedrijf, daarna richting klant draaien.
Nou, als dat geen affiniteit en connectie oplevert, dan weet ik het ook niet meer.
PS: Ik heb het bewust over De about page. Je is zo kneuterig.
Je is helemaal niet kneuterig 🙄😂 Ik schrijf niet voor Shell en Unilever, hè, maar voor zelfstandigen. En omdat ik ze aanspreek als goede bekenden, hebben we het over je site en je aboutpagina.
Ja, dat gedoe met die pijnpunten… zulke termen gebruik ik niet, hoor. Maar je hebt gelijk: een aboutpagina is gewoon een verkooppagina.
Ik krijg jeuk van al die coaches die zichzelf zo lekker ‘kwetsbaar opstellen’ door te zeuren over hun eigen pijnpunt. Ik denk dan al gauw: “Los jij eerst je eigen shit maar op”. Of: “Misschien kan je beter een biografie schrijven, dan kan je je ei kwijt.’
Kortom: de dosering hierbij komt héél nauw.
Poepoe, het zit diep hè?
1) Ik ben geen coach.
2) Je moet pijnpunt niet zo letterlijk nemen. Een voorbeeld:
“Ik was jarenlang op zoek naar bruine gordijnen met oranje stippen en paarse flosjes. Nergens kon ik ze vinden. Daarom heb ik drie jaar geleden mijn eigen gordijncollectie samengesteld. Draag jij de jaren zestig en zeventig ook zo’n warm hart toe? Of ben je gewoon op zoek naar een te gek design-item? Doe dan hier je inspiratie op. En? Hoe ga jij je huis opfleuren?”
3) Doseren? Aandikken, triggeren, dát is de kunst. Maar dan wel vanuit het perspectief en de beleving van de klant. En die ken jij het beste (mag ik hopen).
4) You can’t win them all. And you shouldn’t even try.
Ik had het niet tegen jou persoonijk, maar dacht hardop over wat in het algemeen tegen kwam. :)
Succes!
Kwetsbaar zijn en pijnpunten zijn eigenlijk twee verschillende dingen. Pijnpunt – dat legt Ron goed uit, die komt uit de marketing, daar noemen ze dat nou eenmaal zo. Ik kan er zelf ook niet tegen, omdat het zo rot klinkt. Je hebt ook een boel verkooptrainers die je leren dat je goed in die pijn moet wroeten ;-) Maar inderdaad, eigenlijk gaat het gewoon om iets dat je nodig hebt.
Dat jezelf kwetsbaar opstellen als verkooptruc is super irritant, vooral als duidelijk is dat er nauwelijks een echte kwetsbaarheid bestaat. Dan wordt het net zoiets als de sollicitant die, als ze hem vragen wat een negatieve karaktereigenschap van hem is, zegt: ik werk te hard.
Heerlijk, hier word ik nou eens heel blij van.
Ik lees meestal alleen missies die over eigen verlangens gaan.
Precies, Thea. Of het is grootspraak.
Ik checkte jouw aboutpagina even, en daar staat: ‘Tea wil professionals inspireren en hen op een persoonlijke manier kennis en vaardigheden leren in het werken met kinderen en ouders – zodat zij op hun beurt met enthousiasme en plezier hún werk kunnen doen.’
Kijk, dat vind ik nou keurig. En dan te weten dat jij nou net weer héél goede adviezen over opvoeding geeft aan héél veel mensen.
Bescheidenheid, daar word ik tegenwoordig zo blij van ;-)
Ah, dank je, wat aardig.
Storytelling. Inderdaad brrrrrr! Eigenlijk een trendy naam voor oude wijn. Vroeger had je usp’s. Toen al, 1990, bleek dat ze steeds moeilijker te vinden waren. Dus moest het product(merk) emotioneel geladen worden. Storytelling heet dat nu, anno 2012. Het is niets nieuws!!! Sla Adformatie open en je wordt doorgaans overgoten met termen die je niet kent. Ga je echter op onderzoek, dan ontdek je al gauw dat het een nieuw woord is voor iets dat je al jaren kent en ook nog eens toepast. Bijvoorbeeld ‘crossmediaal’. Dat heette een tijd geleden ‘above’ en ‘below the line’. Voeg daar een paar ‘nieuwe media’ aan toe en je noemt het heel cool: crossmediaal.
Bullshit! Elke nieuwe generatie in marketing- en communicatieland gaan naarstig op zoek naar nieuwe namen voor bestaande begrippen. Waarom? Geen idee! Misschien om eerdere generaties strategisch de wind uit de zeilen te nemen?
Omdat alles altijd weer nieuw moet zijn ;-)
RT @KittyKilian: Kun jij het met droge ogen zeggen? Storytelling? http://t.co/3LSuDKja Nieuw blog (voor de weekploeg)
RT @KittyKilian: Kun jij het met droge ogen zeggen? Storytelling? http://t.co/3LSuDKja Nieuw blog (voor de weekploeg)
je teksten zijn om te zoenen die bewegende zijkant is een verschrikking
Dank voor de feed back, Frank. Ik zal er morgen wat aan doen. Vond het wel een simpele oplossing maar inderdaad… het begint mij ook al te ergeren.
Bewegende zijkant? Huh?! Ik merk niks…
Dit is een post die ik heb herschreven, hij was uit 2012. En toen had ik zo’n floating balkje met social media deelknoppen. Heb ik lekker allemaal niet meer ;-)
RT @kittykilian: Kun jij het met droge ogen zeggen? Storytelling? http://t.co/ldAnD0CG Nieuw blog
Wat een verhaal..Euvgenia Parakhina @KittyKilian
Storytelling *dacht ‘t niet* http://t.co/WXPNyLqT toch maar gewoon geen merk worden!!!
Kijk. @KittyKilian snapt dat lezers/klanten alleen in hun eigen missie geïnteresseerd zijn en niet in de jouwe: http://t.co/twU4oHJd
RT @Debbi3: We ‘re not telling stories. We ‘re telling personalities. http://t.co/vWeC9G90 ………. Zijn we het hier mee eens?
We ‘re not telling stories. We ‘re telling personalities. http://t.co/vWeC9G90 ………. Zijn we het hier mee eens?
Dit is ook best aardig.. #storytelling http://t.co/WmSq3xh9
Vertel het verhaal. http://t.co/WXPNyLqT @KittyKilian Liefst met droge ogen. Oja.. je eigen verhaal natuurlijk! Sprookjes geloven we niet :)
RT @KittyKilian: Te zien aan het aantal uitschrijvingen op de nieuwsbrief heb ik op een aantal zere tenen getrapt dit keer.. http://t.co …
Een beetje broodnodige relativering over missie/passie en dat soort mode: http://t.co/VFCPly74
Fijn! Praktisch, waar en het ruimt weer lekker op :-)
Wat kunnen we toch met z’n allen de weg kwijt raken in wat er moet, hoe het hoort, wolken gebakken lucht en meer, terwijl het inderdaad zo is dat ik het liefst werk met mensen met wie het fijn werken is en dat je dan totaal niets hebt aan hoogdravende teksten.
Zou dit zo af en toe even moeten herlezen voor als ik weer te veel op mijn plannenlijstje zet…
Mooi dat je er wat aan hebt ;-)
Ha, ben benieuwd hoe je website er uit gaat zien! Geen storytelling, only small stories? http://t.co/NmzmxcAu @KittyKiian
Helder geschreven. Dank: hier kan ik mee aan de slag :-)