Te hard werken: dat krijg je er nou van

Ze las een dik, spannend boek. King Rat, van James Clavell. En morgen had ze haar doctoraaltentamen Middeleeuwse Geschiedenis. Daar moest ze nog aan beginnen.

Ze vertelde het lachend, en sloeg nog een blaadje om.

Het was Groningen, 1981. Een zonnige dag. De vloerbedekking was groen. Ze had een blauwe trui aan. Ik weet het nog precies.
Want ik was diep geschokt.

Voor een sloddervos met adhd ben ik dwangmatig correct. Ik heb in mijn hele leven nog nooit een deadline niet gehaald. Zakken voor een tentamen is me na de middelbare school maar één keer overkomen. Niet omdat ik niet geleerd had, maar omdat de docent en ik van mening verschilden. Ook bij de krant heb ik nooit een beloofd stuk niet op tijd ingeleverd.

Deadlines zijn heilig

Zo schrijf ik nu ook al sinds de herfst van 2011 elke week een blog. De paar keer dat ik het niet gedaan heb waren er zwaarwegende omstandigheden.

Vandaag is anders

Vandaag ben ik al uren aan het zoeken. Elk idee dat opkomt verdwijnt direct weer door de zijdeur.

Ik weet wel hoe het komt: te hard gewerkt. Geen boeken gelezen. Geen vrienden gezien. Nauwelijks naar de film geweest. Daar raakt je hoofd leeg van.

Er zit maar één ding op.

Computer uit.

Naar buiten.