Mijn oudste zoon zit op zijn hurken naast mijn bureau. Het is mei 2013. Hij bekijkt me kritisch.
‘Het is niet dat het je niet stáát, maar je bent het niet. Je lijkt net oma R. Die doet ook altijd zo modern.’
Toch heb ik mijn haar net weer afgeschoren.
Ik wás van plan om het te laten groeien. Ik moest zelfs een keer naar de kapper. ‘Meid’, zei mijn moeder toen; ‘houwen zo.’
Hij Die Niet Genoemd Wil Worden zegt niks. Hij glimlacht en aait over het poppenfluweel op mijn hoofd.
Ik wil een onderhoudsvrij lichaam
Hij snapt dat.
Zelf heeft hij twee truien: een groene en een blauwe.
Het is ontnuchterend én geruststellend om met een asceet getrouwd te zijn.
In zijn meningen is hij al net zo straight. Funshoppen? Een contradictio in terminis. Een nieuwe keuken, alleen maar voor het design? Kom op zeg, alles is ooit ontworpen. Een vliegreis boeken naar een zonnige bestemming, met als doel om daar een paar weken te niksen? Hij trekt zijn neus één millimeter op.
Ik ben er weleens jaloers op. Op die standvastigheid.
Zelf heb ik helaas vaak last van meningen waar ik later weer spijt van krijg
Ik vind bijvoorbeeld dat je elke week op dezelfde dag moet bloggen. Zodat je lezer weet waar hij aan toe is. Stel je voor dat Sylvia Witteman gewoon maar eens een maandje oversloeg, in de Volkskrant. Toch blog ik nu om de week. Ik hield het niet vol.
Ik vind ook dat je geen reclame moet maken op social media. Je moet jezelf niet opdringen, vind ik. Misschien komt het door de zandbak. Als kind mocht ik soms niet meedoen. Nu ben ik te trots om te vragen of jij met míj mee wil doen. Toch stuurde ik deze week een nieuwsbrief omdat ik een nieuwe cursus heb gemaakt.
Inconsequent.
Want ja, ik ben zo streng in de leer dat ik er zelf weleens moe van word
Onlangs sprak ik met iemand over iemand anders. Die iemand anders besloot toen bij die iemand een programma te doen. En die iemand bood mij daarop 400 euro aan als commissie.
Maar ik wil geen commissie
Ik gelóóf niet in commissie. Hierom:
• Ik wil iemand een spontaan advies kunnen geven. Zonder financiële belangen.
• Ik wil mijn energie richten op mijn eigen werk en op mijn eigen blog. Niet op die van iemand anders.
• Het voelt raar om te verdienen aan iets dat ik niet zelf heb gemaakt. Niet eervol. Kil.
Ja, ik weet dat het dé manier is om rijk te worden. Netflix heeft geen eigen bioscopen. AirBnB bezit geen eigen hotels. En zelfs Coca-Cola máákt helemaal geen cola. Maar dat wil nog niet zeggen dat het deugt. En mogelijk is het toeval, maar Coca-Cola is ongezond, Airbnb maakt de Amsterdamse binnenstad onleefbaar en Netflix probeert in Nederland weg te komen met zo weinig mogelijk goede series en zoveel mogelijk pulp.
Nog belangrijker:
• Ik wil dat jij, als bloglezer, weet dat je er op kunt vertrouwen dat niemand mij ooit betaalt voor mijn mening. Niet via commissies en niet via affiliate fees – wat min of meer hetzelfde is.
Dat is nu, half 2016, urgenter dan ooit. In plaats van dat bloggen méér op journalistiek gaat lijken, vervagen de grenzen tussen de journalistiek en bloggen in razend tempo. De ouderwetse journalistiek, moet ik eigenlijk zeggen. Want zelfs de Persgroep (AD, de Volkskrant, Trouw, Het Parool, regionale media, Intermediair.nl) heeft deze maand een reclamebureau ingehuurd dat ze helpt met branded content en branded journalism. (Link is niet langer geldig, KK.)
Dit schrijft het reclamebureau:
En zo ziet het er uit:
Rob Wijnberg in De Correspondent (lees dat stuk):
In de blogwereld ondertussen
is het steeds normaler om aan product placement te doen. Marketers hebben het dan over influencer marketing, ofwel: zorgen dat bloggers met een groot of een gericht bereik reclame maken voor hún klanten. De klanten van die marketers, dus.
Ze vinden dat logisch: mensen doen meer en meer mobiel, en op die kleine schermpjes kun je geen reclame kwijt. We lijden allemaal aan banner blindness. De verwachtingen zijn dat affiliate marketing alleen nog maar zal groeien.
Met als gevolg dat zelfs iemand als Mark Schaefer, die als oud journalist het enige interessante marketingblog schrijft dat ik ken, in zijn podcast met droge ogen reclame maakt voor Citrix’ Gotowebinar. Terwijl we allemáál weten dat Gotowebinar weliswaar een betrouwbare verbinding geeft, maar dat het verder achterloopt in prijs (duur) ontwerp (lelijk) functies (te weinig) en gebruiksgemak (verwarrend). Als je nou één webinarprogramma op het moment niet moet aanraden is het Gotowebinar.
Kijk, dat kan ik zeggen. Ze betalen mij geen van beiden
Citrix niet, en Schaefer niet.
Native advertising grijpt om zich heen. Daar moet je niet blij om zijn. Informatie en commercie moet je scheiden, anders weet niemand meer waar hij aan toe is. Daarom ben ik vóór een redactiestatuut voor bloggers. Zodat een lezer weet wat hij leest.
Betrouwbaarheid is één van de grootste problemen, online.
Niet dat ik nooit in de verleiding kom
Toen ik die 400 euro kreeg aangeboden schreef ik eerst: dankjewel.
De volgende ochtend pas stuurde ik nog een mailtje: nee, toch maar niet.
En ondertussen denk ik dan: je lijkt wel gek, want die andere blogger, Jeweetwelwie, kon praktisch ophouden met werken dankzij slechts een páár affiliate links bij zijn best scorende blogs. En wat te denken van die handige jongen die binnenliep met een website over espreso-apparaten, zonder ook maar één apparaat te verkopen? (NB deze website is niet meer online.)
Zucht.
Maar wil ik dat dan? O nee, da’s waar ook.
Elke keer opnieuw moet ik mijn morele kompas herijken
Kijk, dat zou Hem Die Niet Genoemd wil Worden nou nooit overkomen.
Zijn nee is nee, zijn ja is ja.
Ontevreden spring ik op de fiets
Ik voel de wind langs alle stekeltjes.
Lekker.
Na een half uurtje stop ik bij een bankje in het park. Een bakfietsmoeder zit te tikken op haar Samsung Galaxy. Haar zoontje speelt in de zandbak. Ze ziet niet dat hij een snotneus heeft. Typical.
Ik knipoog naar hem.
PS. Elja Daee blogde over bijna hetzelfde onderwerp, deze week.
Lees ook dit kritische stuk over affiliate marketing op Quora. En de comments.
En Ryan Holiday op Quora over The flaw in online media and journalism today – lees ook zijn boek Trust me, I’m lying, confessions of a media manipulator, uit 2012, over social media en de pers.
PS 2: Reclamecode social media en influencer marketing
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
@rsnijders @Elja1op1 https://t.co/1ZJ7I5sf0O daarom denk ik #blogpraat
Kitty, waar maak je je druk om? Iemand die zo mooi kan schrijven zoals jij, kan geen slechte bedoelingen hebben.
Oei. Mooi compliment, dank, maar we zijn allemaal hetzelfde, min of meer.. goed en slecht tegelijk. Ik weet het zeker. Ik hou alleen van piekeren over de niet-bestaande grens ;-)
“Waarom ik die 400 euro commissie niet hoef (en waarom jij hem ook niet moet willen)” https://t.co/hiY7xnW5H5 https://t.co/SSBO635lF3
.@KittyKilian verwoordt wat ik voel en denk. Dit is waarom ik ook weiger aan affiliatemarketing te doen: https://t.co/xxwY7Ou1dO
“Zelf heb ik helaas vaak last van meningen waar ik later weer spijt van krijg” https://t.co/ggGH9W6JWi – @KittyKilian blog
“Ik ben zo streng in de leer dat ik er zelf weleens moe van word.” @KittyKilian over geld en trouw zijn aan jezelf: https://t.co/7s84fx1SBv
Een van de beste bloggers; de humor, ik blijf lezen
het zet je toch aan het denken, daar is ze erg goed in. https://t.co/IYUAdgfE6O
Waarom @KittyKilian je affiliate fee niet wil. En ik ook niet. ?? https://t.co/youpywzCf5
“Ik wil geen commissie.” Ik geniet weer van de schonungslose eerlijkheid van @KittyKilian #bloggen https://t.co/FMpnsvkElQ
Kitty, Dank U, super dat je hier aandacht aan besteedt. Regelmatig je morele kompas herijken kan denk ik impact hebben in alle beroepen, maar zeker ook in dat van blogger. Mooi – als altijd – hoe je erover schrijft!
He Kitty,
Volgens mij is het geen kwestie van wat ethisch correct is of niet.
Het gaat volgens mij om het doel van je bedrijf. Als je blog-cursussen geeft dan verdien je daar je geld mee. Als je affiliate-marketeer bent dan verdien je daar je geld mee.
Als je blogcursussen geeft en je verdient 1 keer die 400 euro omdat je een referral hebt gedaan, dan is dat misschien fijn, maar het is eenmalig. Er zit niets herhalends in. Zou dat wel zo zijn, dan moet je misschien van bedrijf veranderen.
Dus ik ben een beetje zoals Hij Die Niet Genoemd Mag Worden. Niet uit principe, maar gewoon omdat ik me maar op 1 ding tegelijk kan focussen. En dat is niet op affiliate marketing (= behoorlijk saai ;))
Ha, ja, zo zou je het ook kunnen zien. Maar er is geen duidelijke scheidslijn. Veel bloggers pikken een graantje mee – ze zijn niet 100% commercieel of 100% objectief, om het even gechargeerd te stellen. In Nederland hoef je het ook niet te vermelden, of je een affiliate link plaatst of een gewone.
Dus, als ik oprecht enthousiast over een product zou zijn dan kan ik daar geld mee verdienen met mijn blog? Oh dus…ik ben een sukkel?
Kijk, iedereen moet zelf weten. Maar als je je niet wil laten betalen voor je oordelen, moet je dat ook niet doen.
Eens, maar ook weer niet. Kan dat? Ja, dat kan.
Wat betreft journalistiek en positief zijn omdat je er dan geld voor vangt, eens. Wat betreft aanbevelen, omdat je vindt dat een ander dat verdient, ook eens. Ik hik ook heel erg aan tegen samenwerkingsverbanden waarbij ik een fee zou moeten betalen voor de lead die mij werd aangedragen.
Aan de andere kant: het scheelt mij een hoop tijd als ik zo’n lead in mijn schoot geworpen krijg. Een ander heeft in feite het verkoopgesprek al voor mij gedaan en mij (minimaal) een uur bespaard. Wil ik dat uitgespaarde uur dan vergoeden? Ja, best wel. Gewoon economisch en zakelijk bekeken, reken ik een acquisitiegesprek wel mee in mijn tarieven en kan ik de ander daar dan voor betalen.
Wat je verder aanhaalt, vind ik ook volkomen terecht: beveel je iets (of iemand) aan vanwege die affiliate of krijg je de affiliate omdat je als enthousiaste afnemer iets aanbeveelt? Het gevoel van dat eerste bekroop mij toen ik een hippe “challenge” van twee snelle jongens volgde, eerder in 2016 en ze daarbij ineens van de ene e-mailsoftware waren overgestapt op de andere, maar daarbij waren vergeten hier en daar de naam of link te veranderen. Waren ze overgestapt omdat ze een betere vergoeding kregen of waren ze oprecht enthousiaster over de nieuwe affiliate? Wat daarbij meespeelde, was dat iedere mail van ze een affiliate link bevatte. Zonder dat te vermelden trouwens, wat naast onwettig, mijns inziens ook niet kies is.
Waarom ik wel ja zeg tegen affiliate? Simpel. Ik gebruik een bepaald programma, dat ik mensen aanbeveel. Ben daar oprecht enthousiast over en als ze dan toch een affiliateprogramma hebben, waarom zou ik er dan niet van profiteren? Ik ben er eerlijk over dat het affiliate is. Daarnaast beveel ik het programma aan vanwege mijn eigen ervaringen en geef ik daarbij ook de beperkingen aan.
Dus is er een keiharde ja of nee? Wat mij betreft niet. Vrijwel niets is zwart-wit. Er zijn altijd (minstens) 50 tinten grijs tussen te vinden ;-)
“Funshoppen? Contradictio in terminis” > https://t.co/UP9NHQ91ol
(de man van) @KittyKilian https://t.co/GtZsWMHIOa
Sommige van die affiliate systemen doen me wel een beetje aan piramide spelen denken. Mensen bevelen cursussen aan omdat ze daar veel geld mee kunnen verdienen. Ze hebben er dus een voordeel aan om die cursus zo positief mogelijk te reviewen. Daar hangt een luchtje aan.
Hetzelfde probleem geldt voor al die Amerikaanse internet hosting bedrijven die erg slecht zijn en toch door jan en alleman aanbevolen worden omdat ze daar veel affiliate fees voor krijgen.
Ik ben er zelf nog niet helemaal uit. Als je zelf een email service gebruikt of bepaalde plugins, kun je dan niet uitleggen waarom je ze gebruikt en er een affiliate link bijzetten? Misschien wel.
Zouden mijn lezers het erg vinden als ik een beetje geld erbij verdien door wat affiliate links? Ik denk het niet.
Ik ben momenteel een affiliate van Amazon. Maar alleen maar omdat ik dan een extra procentje betaald krijg als ik mijn eigen boeken verkoop. Amazon verdient al meer dan genoeg denk ik dan. Als ik een boek in een artikel aanbeveel doe ik altijd een link naar de website van de auteur, niet naar Amazon.
Ik denk dat iedereen voor zichzelf de afweging moet maken. Wat kun je doen en integer blijven?
Ik heb er bijvoorbeeld geen probleem mee wat Chris Lema doet.
Zo wil ik wel scherp gehouden worden: https://t.co/gX1aCeXhrT
Gezien het aantal reacties heb je een mooi onderwerp aangeboord. Maar, Kitty, je doet nogal Calvinistisch over geld. Geld is niet meer of minder dan energie die je met elkaar uitwisselt. Als jij iemand een zeer goede tip geeft, dan vertegenwoordigt die tip een waarde die jij ooit bij elkaar hebt gesprokkeld en die dus “geld” waard is, in dit geval voor een ander. Waarom neem je die 400 euro niet aan? Ligt dat aan een of ander complex: het beroemde ‘ik ben het niet waard” complex misschien. Met geld kun je leuke, nuttige, bizarre, stomme, fijne dingen mee doen. Geld mag je niet zo gemakkelijke wegwimpelen. Dat is niet goed voor je zelfbeeld.
Nou, dat aantal reacties is juist helemaal niet groot vergeleken bij sommige andere posts. Ik denk dat de meeste mensen die het affiliate-systeem wel gebruiken helemaal geen zin in een discussie hebben.
Nee, het heeft weinig te maken met een gebrek aan zelfvertrouwen, dat ik die 400 euro niet wil. Het heeft alles te maken met discipline. Eer boven golt, zei de zeventiende-eeuwse schilder Hendrik Goltzius al.
En bekijk het eens van een andere kant. Waarom biedt iemand mij 400 euro aan als ik eenklant aanbreng? Dat is niet voor niks. Diegene hoopt anderen daarmee zodanig te beïnvloeden dat ze ook de volgende keer direct aan diegene zullen denken, als ze iemand moeten aanbevelen. Maar dan geeft niet de kwaliteit van diegene, maar het smeergeld de doorslag.
Want dat is het in feite. Dat geld smeert je gedachten.
“Betalen voor opinies is het begin van corruptie” Het moreel kompas van @KittyKilian staat weer goed afgesteld: https://t.co/hCvKVGcKqe
Wat ik een mooi voorbeeld vind van affiliate marketing waar ik persoonlijk geen moeite mee heb: het vergelijkend warenonderzoek van Chris Lema over membership-plugins. Dat is een waardevolle resource waar hij veel tijd en kwaliteit in stopt. En reken maar dat achter elk linkje een affiliate-ID plaatst. Je kent ‘m. Wat vind jij daarvan? Moet hij dat voor niks doen?
Is dat de juiste vraag? Daar moet ik even over denken.
Ik heb het er in deze post over dat ik me niet voor meningen wil laten betalen omdat ik vind dat mijn meningen dan minder betrouwbaar zijn. Ofwel: mijn héle geloofwaardigheid gaat eraan. Een ouderwetsch journalistiek standpunt. Dat standpunt is radicaal: stap gewoon helemaal niet op die glijbaan. Neem nooit kadootjes of betaling aan.
Laten we dezelfde kwestie eens verleggen naar een andere beroepsgroep. Artsen en psychiaters bijvoorbeeld.
Vind jij dat artsen hun onderzoek mogen laten betalen door farmaceuten? Maakt niet uit elke firma, desnoods allemaal tegelijk?
En vind je het ook goed als invloedrijke en gerenommeerde psychiaters een zeer groot deel van hun onderzoek betaald krijgen door bijdragen van farmeuceutische firma’s die specifieke psychofarmaca verkopen die eigenlijk niet zo nuttig zijn, laten we zeggen: best schadelijk zelfs?
Zie je een overeenkomst?
Chris Lema bespreekt een heleboel programma’s. In overzichtelijke tabellen waarop je allerlei punten met elkaar kunt vergelijken. Handig. Als hij onder elke product dat hij bespreekt een aff. link stopt, dan laat hij zich in feite niet betalen voor zijn oordeel, want hij kiest niet. Hij is slechts een soort Amerikaanse Kieskeurig-site maar dan in zijn eentje. Hij maakt gebruik van een blind commissiesysteem.
Dat systeem deugt niet.
Je moet het dus niet willen gebruiken. Er zijn zoveel andere manieren om geld te verdienen.
Ik ken ook iemand die zoiets doet.
Goed onderzoeken en voorselecteren. Alleen affiliate bij echt gewaardeerde producten, die hij zelf ook tevreden gebruikt.
Als klant ben ik alleen maar blij met die voorselectie. Voor mij is hij een soort makelaar / ontzorger / datakoerier. Commissie geen enkel probleem. Ik ervaar me geholpen.
RT @sonjavanvuren: We snakken online naar (opr)echte adem, zo schaars is ze… @KittyKilian over de teloorgang van onafhankelijkheid: https…
Internetmarketers lees: “Waarom ik die 400 euro commissie niet hoef (en waarom jij hem ook niet moet willen)” https://t.co/IidDWYeluR
Helemaal eens.
Veel ‘goeroes’ prijzen hun succesvolle strategie aan, zonder te kijken of het past bij de maker van het product of de dienst. Down to earth blijven is de beste strategie die ik al tijdenlang volg. Letterlijk ook, door te wandelen.
Een nieuwsbrief, een blog en af en toe een product aanprijzen via de nieuwsbrief. Een goede blogcursus, vlogcursus en tekencursus volgen en veel boeken lezen op mijn vakgebied. Dat maakt me beter in mijn vak. En ik vind het ook nog leuk om te doen. Mensen vinden je. Op lange termijn. En daar zit ‘m de crux. We hebben geen geduld. Alles moet snel snel, quick fix. Niet voor mij.
Instant gratification, dat is een van de problemen. Eens.
PS ‘Veel ‘goeroes’ prijzen hun succesvolle strategie aan, zonder te kijken of het past bij de maker van het product of de dienst.’ Dat is ook een groot probleem. Succesverhalen zijn niet alleen vaak opgeblazen, maar succes maakt iedereen weer anders.
Stel je voor dat ‘goeroes’ dat zouden zeggen, dat het voor iedereen anders is en dat hun manier toevallig voor hen gewerkt heeft (ook nog eens bijna altijd achteraf gezien, want dán zie je pas het pad dat je afgelegd hebt). Weg businessmodel.
En mensen willen te graag waar jullie het al over hebben: een quick fix. Al heeft dat tot op de dag van vandaag niet gewerkt, toch blijven mensen hopen dat het déze keer anders zal zijn… Op die behoefte wordt eindeloos ingespeeld.
Helemaal mee eens!
Je bent wie je bent. Als je je er niet goed bij voelt moet je het niet doen.
Kan me voorstellen dat je iets toch wilt aanraden. Zet je het er toch gewoon bij (dat het geen affiliate link is)
In dat opzicht loopt de USA wel voorop. Ze kennen sinds 2009 al de full disclosure (op straffe van hoge boetes door de US Federal Trade Commission.)
zie: http://www.telegraph.co.uk/technology/news/6267132/Bloggers-to-give-full-disclosure-on-freebies-and-cash-for-reviews.html
Al weet ik niet of dat met sponsered tweets ook zo is. Laatst viel iemand mooi door de mand toen de tweet instructies per ongeluk online kwamen.
Als je twijfelt bij iemands aanprijzing: even met muis over het linkje zweven. Zie je snel genoeg of er een affiliatenummer is toegevoegd aan het webadres.
Kan je daarna zelf wegen (als er niets bij staat) hoe oprecht iemand is. (iets van: reputatie komt te voet, gaat te paard of zo).
Haha, zal ik doen, dat zweven ;-)
Ja, wettelijk verplichte full disclosure is een goed idee.
Nou Kitty, ik herken je gevoel. Maar qua argumentatie hier heb ik van alles op aan te merken.
Alleen al jouw ondertitel – ‘en waarom jij dat ook niet zou moeten willen.’ Ja, als je zo begint, dan wordt je verantwoordelijkheid wel erg groot.
Geen kledingwinkel of kruidenier in Nederland waar de winkelier zelf de truien breit of de koekjes bakt. Ja, voor elite-producten. Couturiers, edelbanketbakkers, blogacademies. Maatwerk is elitewerk en als jouw werk is, om elite materiaal te maken, is het juist fijn als iemand anders dan verkoopt; want verkopen is een vak op zich.
Handel – idealiter – is behoeften bij elkaar brengen zodat mensen verder komen. Daar wordt de wereld mooier van. Dat is veel werk, het bij elkaar brengen, en dat is dus een vak. En het is geld waard.
Het is ook sociaal heel leerzaam om dingen te verkopen, dat vind ik persoonlijk nog de mooiste reden: je wordt gedwongen ook oog te hebben voor de ander. Wat heeft ze nodig? Waar heeft ze nou echt wat aan? Wat heb ik te bieden, wat kan ik? En waar zit de match?
Daar kun je integer mee omgaan, dan is je bedrijf een spiritueel pad. Of je kunt er een gevecht van maken, waarbij de koper wordt neergezet als vijand die veroverd moet worden. In geval van de krant wordt dat een achterhoedegevecht. Ja, moet je ze dat kwalijk nemen? De Rob Wijnbergs van deze wereld hebben een meer integere en intelligente oplossing voor gevonden dan de AD’s van deze wereld. Integere en intelligente klanten, want die zien dat. Zo differentieer je behoeften.
Het is wel erg jammer dat de journalistiek verdwijnt, dat terzijde. En dat ze weten niks beters dan een achterhoedegevecht. Ik weet niet welke ik erger vind.
Anyway. Als je belangen hebt, zoals affiliate marketing, dan is het integer om daar duidelijk over te zijn. Daarmee respecteer je de keuzevrijheid van de klant. Tad Hargrave gaat zelfs zo ver dat hij 2 links geeft: een affiliate en een neutrale. Helemaal helder.
Affiliaties kies je ook integer. Waarom zou je dingen aanprijzen waar je niet achter staat, of die geen goeie fit zijn voor de ander? Daarmee haal je jezelf omlaag. Dat is niet intelligent en integer en respectloos, nou ja, dat wil je dus niet. Tenminste. Ik niet.
Misschien wil je wel affiliate bij mij worden. Ik ben ermee bezig. Het is trouwens nog een gedoe om dat goed op te tuigen.
Anyway. Dol op jouw blog.
1. ‘Alleen al jouw ondertitel – ‘en waarom jij dat ook niet zou moeten willen.’ Ja, als je zo begint, dan wordt je verantwoordelijkheid wel erg groot.’
Mijn verantwoordelijkheid bedoel je? Ik neem geen verantwoordelijkheid voor jou, ik geef alleen mijn eigen onbetaalde mening ;-)
2. ‘Geen kledingwinkel of kruidenier in Nederland waar de winkelier zelf de truien breit of de koekjes bakt.’
Eh.. daar moet ik even over nadenken. Logisch gezien klopt dat, ja. Maar dan hebben we het wel over concrete producten. Dingen die je vast kunt houden. In concrete winkels, dingen waar je tegenaan kunt schoppen. Mijn stuk gaat over het verkopen van opinies. Geloof ik.
3. ‘Maatwerk is elitewerk en als jouw werk is, om elite materiaal te maken, is het juist fijn als iemand anders dan verkoopt; want verkopen is een vak op zich.’
Even denken.. waarom is het JUIST bij topproducten fijn als iemand anders ze verkoopt? Je hebt affiliates voor alle maten producten, ook voor goedkope boekjes enzo.
Het probleem is voor elke zelfstandige hetzelfde: we zijn niet opgeleid als verkoper, we dachten dat we een vaste baan zouden krijgen toen we afstudeerden. (Mijn generatie). Opeens doe je een ander vak erbij (of drie). Het is voor bijna iedereen moeilijk om te leren verkopen, of je nou sjaaltjes verkoopt of jaarprogramma’s.
4. ‘Handel – idealiter – is behoeften bij elkaar brengen zodat mensen verder komen. Daar wordt de wereld mooier van. Dat is veel werk, het bij elkaar brengen, en dat is dus een vak. En het is geld waard.’
Vroeger was het veel werk, nu is het een kwestie van een keuze maken uit een site met honderden affiliacy aanbiedingen.
Als je een agent bent, en actief specialistische vraag en aanbod bij elkaar brengt, is het een ander verhaal.
Verder zijn de affiliate fees vaak erg hoog. Tot wel 50% en zelfs nog meer voor digitale producten. Een uitgever, vroeger, had een fonds te beheren en de kaliteit te bewaken en boeken te drukken en te distribueren en personeel te betalen voor redactie enz enz – dus dat die een ruim deel van de winst opeiste was te rechtvaardigen.
‘Handel – idealiter – is behoeften bij elkaar brengen zodat mensen verder komen.’ Dat is geen handel, dat is bemiddelen. Maar als niet jij maar het internet voor je bemiddelt.. in feite krijg je betaald voor je bereik. En dat zet dan de deur weer open naar black hat SEO.
5. Verkopen: ‘Daar kun je integer mee omgaan, dan is je bedrijf een spiritueel pad. Of je kunt er een gevecht van maken, waarbij de koper wordt neergezet als vijand die veroverd moet worden.’
Een spiritueel pad gaat mij persoonlijk te ver. Maar die warfare – daar zit wel wat in.
6. Duidelijk zijn over je financiële belangen: yep, dat is wat ik ook bepleit.
Ik denk dat het niet gaat om verkopen.
Verkopen is een integraal onderdeel van de economie. Elke maker van producten heeft dat nodig. Of je dat nu rechtstreeks doet, via een winkel of een webshop maakt niet uit.
Zelfs journalisten ( dus kranten/bladen) hebben verkopers voor advertenties en abonnementen.
Zonder die inkomstenbron ook geen onafhankelijk journalistiek.
Kitty verkoopt ook haar cursus.
Ik denk dat de discussie in de kern gaat om de verholen verkoop. zg. onafhankelijke aanprijzingen zonder dat er bij wordt vermeld dat de schrijver een vergoeding krijgt
Kitty wil daar strait in zijn. Mooi.
Maar het blijft een dunne lijn. Soms is er geen geld bij betrokken. Een aanbeveling kan ook een vriendendienst zijn.
En hoe zit het dan met de reviews die ze zelf verzameld. Ook een vorm van beinvloeding die ze zelf kan manipuleren.
Bij alles moet je dus zelf gewoon blijven nadenken.
Je kunt niet alles oplossen. Ja, op die testimonials heb ik enige invloed. Maar ik betaal er niet voor ;-)
Marketing tricks of authenciteit? https://t.co/uauZf3ebwS
Wat een heerlijk ‘down to earth’ geluid laat jij toch telkens weer horen, Kitty! Waar ik zo nu en dan begin te geloven dat niemand meer durft – of in staat is om – te zien dat de keizer behoorlijk transparante vodden aan heeft, geef jij onomwonden je mening, zonder angst in je nakie te staan. Petje af!
Maar toch denk ik soms dat het een strijd tegen de bierkaai is, en wil ik die hele internetwereld soms het raam uit flikkeren. Gewoon met mensen praten in plaats van digitaal contact… al schrijf ik nu toch een commentaar onder een blog. Dat dan weer wel:-)
Veel mensen geloven echt dat de huidige online-marketing strategieën normaal zijn. Dat is het probleem. Ze krabben zich niet op hun achterhoofd maar storten zich er gewoon vol in.
Ik snap dat niet. Ik snap er niks van.
Maar gezien de comments, zoals die van jou, ben ik niet de enige ;-)
Dank weer voor een kraakhelder betoog. Een dikke smok op de stiekels.
Haha! Is dat Gronings?
“Elke keer opnieuw moet ik mijn morele pas weer herijken.”
Deze week lukte het me maar niet om te bloggen. Het hele online gedoe stond me opeens tegen…
Jij fileert het weer haarscherp.
Het staat mij ook vaak tegen. Aan de ene kant omdat je al gauw teveel online zit, en dan ben je eigenlijk overvoerd. Aan de andere kant omdat er zoveel pulp is, zoveel klonen van klonen van klonen. En zoveel hypercommerciële sites.
Maar als ik dan zorg dat ik meer naar buiten ga en gewoon boeken lees en mensen zie dan krijg ik weer wat afstand. En dan kan ik weer selectief informatie tot me nemen en er ook van genieten.
Soms denk ik dat het bewaken van onze off line tijd een van de belangrijkste dingen wordt. Zorgen dat we afstand houden. Veel schrijvers hebben programma’s op hun computer die internet voor een paar uu per dag op slot zetten.
Beetje marketing tricks toepassen is denk ik wel geoorloofd, als je het maar dichtbij jezelf houdt. Er zijn zoveel soorten marketing, geen werkt en toch wel een beetje. Toch?
Marketing trucs pas ik zelf ook toe. Ik heb ook een nieuwsbrief en verkooppagina’s. Die horen bij online marketing. Ik heb het over het principe van verdienen aan het aanprijzen van dingen, via commissie of affiliate fee. Dat is weliswaar een wijd verbreid verdienmodel, maar ik voel me er gewoon helemaal niet goed bij.
Ik heb een bol.com affiliate op mijn site. Waarom als je boeken aanraad niet eraan verdienen als mensen ze kopen.
Ik vind wel dat je daar duidelijk in moet zijn. Ik zou zelf nooit blog schrijven alleen om het affilliate product aan te bevelen. Youtube de reclame affiliate aanzetten waarom niet? Je kunt weg klikken als je niet wilt zien.
Klopt. Maar die reclame op Youtube is hyper-irritant. En verder ben ik liever radicaal in mijn standpunt, geen enkele mening van mij wordt betaald. Dan hoef ik ook niet steeds na te denken over waar ik ga staan op die glijdende schaal. Ik blijf er gewoon af.
Nee. Wat mij betreft is het het begin van een glijdende schaal waar ik af wil blijven.
Enne… ik vind ook dat je niet alles in kapitaal moet willen omzetten. Wat we hier in geld omzetten zijn gewoon opinies. Koop dit leuke radiootje. Volg die online expert. Doe die cursus.
Opinies zijn ongelofelijk makkelijk te beïnvloeden met een beloning. Waarom denk je dat huisartsen en specialisten leuke conferenties kado krijgen van farmaceuten? Waarom sponsoren farmaceutische firma’s congressen en heel veel onderzoek? Betalen voor opinies is het begin van corruptie.
Goed punt om over na te denken, zelfs als je zo streng in de leer bent dat je weleens moe van wordt.
“Het voelt raar om te verdienen aan iets dat ik niet zelf heb gemaakt.”
Kan je het ook zo zien? Je verdient aan het verbinden van product en klant. Niet aan het product zelf.
Wat een mooi blog. Het maakte weer iets duidelijk bij me.
Ik dacht ook aan affiliate-links omdat ik nu eenmaal enthousiast ben over een aantal producten en dat graag deel. En waarom dan niet met een ‘betaalde link’?
Maar tussen voornemen en doen, groeide de tijd. Nu weet ik weer waarom het knaagde. Het voelt niet goed.
En wat stelt de journalistiek toch teleur. Dat blijf ik tragisch vinden. Maar dat is een heel ander verhaal.
Ja, de journalistiek stelt teleur. Ze houden hun rug niet recht. Terwijl we allemaal snakken naar plekken waar ze nog ouderwetse journalistiek willen maken. Het is wachten op online opvolgers die het wel kunnen.
De Correspondent stelt mij ook teleur. Ik vind de meeste artikelen oninteressant, te trendy en vaak ook te dun. Ze hebben te weinig oude rotten in het vak erbij. Ik wil óók gewoon een krant met een weloverwogen selectie van het wereldnieuws. En toelichting.
Er is uiteraard geen objectieve werkelijkheid. Maar we kunnen wel streven naar zo objectief mogelijk – en dat wil in elk geval zeggen: zo controleerbaar mogelijk. Dus: je bronnen ontsluiten.
Na ruim 10 jaar farmamarketing onderzoeken verbaas ik me nergens meer over.
Heel lang geleden sloot ik me aan bij ‘new-journalism’: er is geen objectieve werkelijkheid. Niet wetend dat we nu vooral homo economicus geworden zijn…
Fijn dat jij het weer zo haarfijn weet uit te leggen.
Tja… Contentblokkenvullers. Tis geen vak. Tis geen Hobby. Tis georganiseerde misdaad.
Haha. Wettelijk mag het. En je weet, alles wat wettelijk mag doen we gewoon.
Van de ergste soort dus… ;-)
Eens eens eens! Laten we het zuiver houden. En: volgens mij zijn mensen echt niet gek. Ze voelen het als je ergens geld voor krijgt. Het kost je je geloofwaardigheid in ruil voor snel geld. Brrr.
En over ritme in bloggen: ik merkte dat mijn mailinglist sneller groeide toen ik van wekelijks naar tweewekelijks ging. Meer tijd om de lijst te laten groeien, beter te schrijven en minder gelegenheid om af te melden haha! Nu experimenteer ik met onregelmatig. Ik ben een mens, geen wekker ;-)
Haha, experimenteren met onregelmatig! Eerlijk gezegd kan het allemaal. Als mensen je maar graag genoeg lezen kun je zo onregelmatig zijn als je wilt. Maar ik denk dat elke week op een vaste dag het beste werkt.