Moord in de bibliotheek
John Rambler kijkt op zijn MWC-horloge. Met een titanium behuizing, een niet-reflecterende wijzerplaat, een breukvrij kristallen venster. En het loopt gelijker dan een non met kerstmis. Maar daar heeft hij allemaal niks aan, nu zijn contact te laat is.
Ulrich had 4 minuten geleden moeten binnenlopen door de eikenhouten deuren, die hij vanachter de kast met vertaalde detectives geen moment uit het oog verliest. Hij kan het boek zien liggen op de balie. Groen, met een glimmende kaft. Een jonge vrouw met een minirok heefthet daar precies 5 minuten geleden neergelegd. Over dat rokje zal hij straks even bellen met Nichols. De nieuwe lichting is niet streng genoeg geselecteerd.
Hij geeft het nog twee minuten. Als de Duitser er dan nog nietis, zal hij het boek zelf moeten lenen. Hij vertraagtzijn uitademing en ontspant zijn kaakspieren. Hij trekt de kraag van zijn parka rechtop. Ondanks zijn 1 meter 86 kan hij zich als geen ander onopvallend maken. Hij stapte achter de kast vandaan, om te zien hoe een bibliothecaresse met een grijze bob het boek van de balie pakte en op de kar voor de lift legt. De liftbel pingt, de deuren gaan open en ze rijdt de kar naar binnen. Damn, mompelt Rambler.
✑✑✑
Hartstocht in de bibliotheek
Johanna laat haar vingers over de liefdesromans glijden. Ze geniet van de stevige kaften met hun gladde, plastic omhulsels. Welke kiest ze, om vanavond met een glas chianti en een dekentje over haar benen op de bank te lezen? Het is vrijdag, en het lange, lege weekend ligt voor haar. Op haar 32ste is ze nog altijd alleen. Niet omdat niemand haar opmerkt, integendeel: met haar slanke postuur, haar gebeeldhouwde gezicht en haar dikke bos bruine krullen trekt ze overal de aandacht.
Haar iPhone, denkt Johanna. Die ligt nog thuis, en zonder Goodreads kan ze onmogelijk onthouden welke Maeve Binchy‘s ze al gelezen heeft. Ze werpt een blik op de man die al vier minuten roerloos bij de vertaalde detectives staat. Tussen de boeken door ziet ze alleen de zijkant van zijn hoofd: hij heeft een krachtige kaak en ravenzwart haar. Bij aankomst nam hij de omgeving snel in zich op en posteerde zich achter de kast geposteerd. Hij staart naar de ingang.
Johanna neemt twee boeken van de plank en haaldt diep adem. ‘Pardon, ik heb een rare vraag. Welke zou u kiezen?’
✑✑✑
Literatuur in de bibliotheek
Het is, denkt de schrijver, hier al net als in Venetië: alles vervalt. De trappen van de Grande Bibliothèque zijn opgetrokken uit Anatolisch marmer, maar zowel de zure regen als de tand des tijds hebben ze vermalen en weer in brokken uitgespuwd. De zandstenen leeuwen in de timpaan lijken hun mondhoeken droef te laten hangen, maar ook dat is het gevolg van klimaatbederf. Hij zucht, en trekt zijn Galaxy Fold uit de zak van zijn cape. Met trillende vinger drukt hij een sneltoets in.
‘Carola? Ik hou van je.’
…
‘Nee, daar bel ik ook niet voor. Natuurlijk heb ik wel iets beters te doen. Ik sta hier voor de ingang en ik durf niet naar binnen. Kun je komen?’
…
Hij trekt de telefoon weg bij zijn oor en kijkt ernaar alsof het een krijsende boreling is. Hij verbreekt de verbinding. Vandaag, besluit hij, moet hij zijn in cultuurpessimisme verpakte existentiële angst geheel alleen overwinnen. Hij zal met majesteitelijke tred de verbrokkelde puinhopen nemen en zijn eigen boek gaan lenen.
✑✑✑
PS. Alle genres welkom in de comments.
Maak dit boek af (alle drie, brei ze aan elkaar, apart, maakt niet uit)! Ik bestel er alvast één!
Wil nu al verder lezen……
Helaas, Dirkje, ik heb nooit ambitie gehad om echt een heel boek te verzinnen. Mijn spanningsboog is te kort, of er is iets anders aan de hand.. maar doe jij het!
Hahaha! Wat een plezier! Zo ontzettend leuk en herkenbaar. Hihihi.
Als je hier Karakter & Dialoog niet vol mee krijgt, dan weet ik het niet meer, Kitty.
In juni kan ik niet, maar ik wil heel graag een keer meedoen.
Jij bent altijd welkom!
?
Ik voel het al: het volgende boek is in de maak.
Kitty,
Zo durf ik natuurlijk nooit meer een cursus bij je te doen! Ijzersterk ben je!!!
Ben je gek.
Aaaaarrghhh! Een ijselijke kreet is het laatste wat ooit nog gehoord werd van de bibliothecaresse met haar normaal zo broze stem. Carola had zojuist haar allerlaatste liefdesverklaring gehoord. Johanna werd bedolven onder de romans van Marvel Binchy, Jenny Colgan en een verdwaalde knipoog van Marian Keyes. Waar ooit de grauwe grijze lift was, is nu alleen een enorm gat, gevuld met literaire werken die met kast en al naar beneden gestort zijn. John Rambler keek vergenoegd op zijn MWC. Precies op tijd.
Haha! Goed. Je breit ze aan elkaar!
Wauw, dat vind ik mooi!
Keuzestress in de bieb.
Hij was trots op zichzelf.
Angst overwonnen. Geen klamme handen dit keer.
Natuurlijk eerst een selectie gemaakt.
Van ieder genre een boek. Behalve detectives. Daar had hij er 7 van uitgezocht.
30 boeken. Ronde 1 overleefd.
Nu terugbrengen tot max 10.
Ronde 2 overleefd.
Nu de beste 4.
Pff… wat een gedoe iedere week weer.
Waarom hebben ze hier ook zoveel boeken!
Haha, jij doet nu het genre managementboek?
Zo was het niet bedoeld. Maar ja… waarom niet?
Ik dacht aan een titel in de trant van: simplificeer uw leven, stressreductie in 10 stappen.
“Kiezen?” vroeg hij. “U houdt van kaas maar niet van jam?” Johanna zweeg.
Ze dacht aan haar huis, de goed gevulde keukenkastjes en de vrede die alleen een boterham met beleg kon schenken.
“Ach meneer,” zei ze korzelig. Met snelle stap liep ze langs hem heen, zonder de boeken.
De chianti wachtte.
;-)
Dus ze hoeft geen liefde? Van die ravenzwarte bos haar?
Hij zal begrijpen dat zij misschien de liefde van zijn leven was. Of het te laat is, hangt van hem af en het toeval.
Nou ja, als hij ook meteen over kaas en jam begint is hij misschien ook geen romantisch materiaal. Good for her.
Hij citeert hier de onvergetelijke Loeki Knol:
https://www.youtube.com/watch?v=kEd_ICRX6kg
Potdorie, ja, nu je het zegt! Jeugdsentiment! Ik hield ook erg van haar. Alleen haar naam al!
Oh wat is dit smúllen, zeg. Je kunt ze apart lezen. En ook weer niet helemaal. En dan alle vragen die onbeantwoord blijven. (Een comment in haiku hou je tegoed. Dit is het spontane genre.)
Haiku! Nooit gedaan.
Haiku vind ik een mooie manier van iets zeggen. Vooral de Japanse
Japanse haiku
Ik deed hem nog nooit
die zeven lettergrepen
in het midden, brrr