Man leent boek in bibliotheek – stijloefening in 3 genres (thriller, liefdesroman, literatuur)

Moord in de bibliotheek

John Rambler keek op zijn MWC-horloge. Het had een titanium behuizing, een niet-reflecterende wijzerplaat, een breukvrij kristallen venster en het liep gelijker dan een non met kerstmis. Maar daar had hij allemaal niks aan, nu zijn contact te laat was.

Ulrich had 4 minuten geleden moeten binnenlopen door de eikenhouten deuren, die hij vanachter de kast met vertaalde detectives geen moment uit het oog verloor. Hij kon het boek zien liggen op de balie. Groen, met een glimmende kaft. Een jonge vrouw met een minirok had het daar precies 5 minuten geleden neergelegd. Over dat rokje zou hij straks even bellen met Nichols. De nieuwe lichting was niet streng genoeg geselecteerd.

Hij gaf het nog twee minuten. Als de Duitser er dan nog niet was, zou hij het boek zelf moeten lenen. Hij vertraagde zijn uitademing en ontspande zijn kaakspieren. Hij trok de kraag van zijn parka rechtop. Ondanks zijn 1 meter 86 kon hij zich als geen ander onopvallend maken. Hij stapte achter de kast vandaan, om te zien hoe een bibliothecaresse met een grijze bob het boek van de balie pakte en op de kar voor de lift legde. De liftbel pingde, de deuren gingen open en ze reed de kar naar binnen. Damn, mompelde Rambler.

✑✑✑

Hartstocht in de bibliotheek

Johanna liet haar vingers over de liefdesromans glijden. Ze genoot van de stevige kaften met hun gladde, plastic omhulsels. Welke zou ze uitkiezen, om vanavond met een glas chianti en een dekentje over haar benen op de bank te lezen? Het was vrijdag, en het lange, lege weekend lag voor haar. Op haar 32ste was ze nog altijd alleen. Niet omdat niemand haar opmerkte, integendeel: met haar slanke postuur, haar gebeeldhouwde gezicht en haar dikke bos bruine krullen trok ze overal de aandacht.

Haar iPhone, dacht Johanna. Die lag nog thuis, en zonder Goodreads kon ze onmogelijk onthouden welke Maeve Binchy‘s ze al gelezen had. Ze wierp een blik op de man die al vier minuten roerloos bij de vertaalde detectives stond. Tussen de boeken door zag ze alleen de zijkant van zijn hoofd: hij had een krachtige kaak en ravenzwart haar. Bij aankomst had hij de omgeving snel in zich opgenomen en had zich toen achter de kast geposteerd. Hij staarde naar de ingang.

Johanna nam twee boeken van de plank en haalde diep adem. ‘Pardon, ik heb een rare vraag. Maar welke zou u kiezen?’

✑✑✑

Literatuur in de bibliotheek

Het was, dacht de schrijver, hier al net als in Venetië: alles verviel. De trappen van de Grande Bibliothèque waren opgetrokken uit Anatolisch marmer, maar zowel de zure regen als de tand des tijds hadden ze vermalen en weer in brokken uitgespuwd. De zandstenen leeuwen in de timpaan leken hun mondhoeken droef te laten hangen, maar ook dat was het gevolg van klimaatbederf. Hij zuchtte, en trok zijn Galaxy Fold uit de zak van zijn cape. Met trillende vinger drukte hij een sneltoets in.
‘Carola? Ik hou van je.’
…

‘Nee, daar bel ik ook niet voor. Natuurlijk heb ik wel iets beters te doen. Ik sta hier voor de ingang en ik durf niet naar binnen. Kun je komen?’
…
Hij trok de telefoon weg bij zijn oor en keer ernaar alsof het een krijsende boreling was. Hij verbrak de verbinding. Vandaag, besloot hij, zou hij zijn in cultuurpessimisme verpakte existentiële angst geheel alleen moeten overwinnen. Hij zou met majesteitelijke tred de verbrokkelde puinhopen nemen en zijn eigen boek gaan lenen.

 

✑✑✑

PS. Alle genres welkom in de comments.