‘Onze quality of life kan beter’

‘Onze quality of life’, zegt meneer Blogacademie, ‘kan beter.

Hij kijkt me schuin aan, zoals hij altijd doet wanneer hij zijn zin probeert te krijgen: ‘Waarom bak je niet weer eens een appeltaart?’

‘Is dát nou quality of life?’ zeg ik. ‘Tss.’

Maar natuurlijk ga ik aan de slag zodra hij de deur uit is. Kleine moeite. Als dat álles is wat je moet doen voor je relatie.

Roomboter, amandelen, goudreinetten, huppekee.

Had ik dát maar eerder geweten

Het is verbazend hoeveel makkelijker het leven is, boven de vijftig.

Want kijk, als je 20 bent wil je een baan, een geliefde, een appartement, pizza, naar de film, naar Amerika, elke week nieuwe kleren, groen haar, blauw haar, je wil surfen, en een tweedehands auto, en een tekkel. En als je 30 bent wil je óók nog kinderen, eerst een Eva en dan een Joost, of andersom, en partner worden, en een boek schrijven, of een educatief computerspel. Je wil naar Oerol, en nóg verder op reis, en nóg meer vrienden, en een kelder vol wijn, en een diepvries vol zelfgeschoten wild, en skieën. Hardlopen. Mediteren. Dikker worden, dunner worden. Frans leren. En een succesvol YouTubekanaal.

Maar dat hoeft boven de 50 niet meer.
Niks hoeft.
Je hoeft niet naar feestjes waar je geen zin in hebt.
Je hoeft niet naar China.
Je mag elke dag dezelfde spijkerbroek aan.
En je hoeft nooit vis te eten.

Je leest op zaterdagochtend innig tevreden de krant

Want je kijkt om je heen, en je begint te beseffen dat je verdraaid veel geluk hebt dat je er sowieso nog bent. Met je kopje thee. En je echtgenoot.

Je snapt eindelijk waar het leven om gaat: dat je het waardeert.

En zelfs de liefde is veel simpeler dan je vroeger ooit kon vermoeden. Je hoeft alleen maar uit te zoeken wat de ander fijn vindt. En daar dan méér van doen.