Leert goede schrijvers de laatste 20%

Hoe je je lezer verrukt (en waar tekstschrijvers vooral níet over moeten bloggen)

waar tekstschrijvers niet over moeten bloggenMijn WordPress-thema (Typology) heeft onzinkoppen in zijn demo.

waarom tekstschrijvers meestal saaie blogs over schrijven schrijven
Typology-demo
verrassende kop
Typology-demo. To taunt = bespotten
humoristische kop
Typology-demo

De eerste keer dat ik ze zie haal ik diep adem – van geluk. Mag ik een cliché gebruiken? De tijd staat even stil.

Nee, de wereld lijkt opeens iets lichter.

Whatever. Die rare koppen geven me even, héél even, het gevoel dat alles mogelijk is.

Waarom?

Ze verstoren de gebruikelijke orde. Ze verrassen. In de vorm én in de toon:

  • Het zijn geen voor de hand liggende koppen. Headlines zijn meestal vragend. Op elke blogcursus leer je: welke vraag heeft je lezer? Geef daar een oplossing voor. En maak van de vraag een kop.
  • Blogkoppen hebben meestal een vriendelijke, bemoedigende toon – geef mij maar effe, dan help ik je. Maar de koppen van Typology  zijn oppositioneel. Ze beschuldigen de lezer.
  • En dan die heerlijke onzin. Do coconuts migrate?

Schrijvers doen hetzelfde

Ze openen een verhaal op een onverwachte manier. Of ze stellen iets absurds met veel aplomb. Ze duwen je uit je evenwicht.

Ik pluk wat voorbeelden uit mijn boekenkast.

Dit zijn onverwachte openingen:

Once upon a time, there was a woman who discovered she had turned into the wrong person.
– Anne Tyler, Back When We Were Grownups

Rabbi Bainish of Komarov, having buried Bunem, his third son, stopped praying for his ailing children.
– Isaac Bashevis Singer, ‘Joy’ in: The Collected Stories

I feel bad about my neck.
– Nora Ephron, I Feel Bad About My Neck

Dit zijn absurde stellingen:

Videotape confers a peculiar type of immortality.
– Anna Quindlen, ‘Contradictions’, in: Thinking out Loud

There is always something strange about the children of French notaries.
-Gertrude Stein, geciteerd in: George Baxter, Burning Down the House

Somewhere, in Shakespeare certainly, but may be also in some simple nursery rhyme, there must be a wincing reminder that when a small painful thing happens to you and me, it blots out a catastrophe that staggers the headlines.
– Alistair Cooke, ‘I’m All Right, Jack’, in: Letter from America

Goede sprekers, goede filmers, goede koks proberen het allemaal:

ze willen dat je je even verbaast. Niet op wereldschaal, maar op precies het goede niveau voor dat medium.

In een tekst: om een boude stelling. In een film: om een shot uit een ongewone hoek. In een gerecht: om een nieuwe combinatie van zuur en zout. (En dan niet één keer, maar herhaaldelijk, natuurlijk. Je wil geen Netflixserie zijn die goed begint, maar die daarna elk seizoen een beetje méér tegenvalt.)

En als ze het goed doen, draait je wereld nét een slagje sneller.

Verrassing, dat willen we. Altijd. Overal

Dáárom lezen we. Dáárom gaan we naar films, dáárom gaan we op vakantie. Dáárom bestaat mode. Dáárom verbouwen we ons huis.

We hebben al een boek. En de keuken doet het ook nog best. Maar we willen iets nieuws. Nieuw eten, nieuw landschap, nieuwe kleren, nieuwe gedachten. Hallo zeg, onze eigen gedachten kennen we al.

Wat kan een blogger daar van leren?

Ik bedoel: een blogger die geen puur infomatieve blogs schrijft, maar die een band wil met zijn lezer? Die een blog wil waar mensen voor ópblijven – is het er nou nóg niet? Even kijken of het er al staat, nee, schat, ga jij maar vast naar bed, ik kom zo.

Je snapt het al: ook een blog moet verrassen

In stijl, in inhoud of in design. Liefst alledrie.

Ik geef een voorbeeld: tekstschrijversblogs

Ik zie er nogal wat, want ik krijg veel tekstschrijvers op cursus. En het gekke is: de blogs van tekstschrijvers lijken allemaal op elkaar.

Tekstschrijvers bloggen meestal over hoe je teksten moet schrijven. Soms compleet met kofschip-uitleg (tegenwoordig: XTC-Koffieshop). En anders wel met lange handleidingen over hoe je een Instagram account aanmaakt -wat niemand wil lezen- omdat ze denken dat hun klanten hulp nodig hebben bij het online gaan -wat ze niet hebben.

voorbeeld van hoe het niet moet: waar tekstschrijvers vooral niet over moeten schrijven
Een typisch tekstschrijversblog. Rechtsklik op het plaatje voor een grotere weergave in een nieuw tabblad.

Ik snap dat niet

Ik snap nooit waarom tekstschrijvers willen schrijven over schrijven. Mensen komen naar ze toe om teksten te laten schrijven, niet om zelf te schrijven. Dus waarom zou je je klanten onderwijzen in iets waar ze juist een broertje dood aan hebben?

Laat hen nou maar metselen, doe jij de teksten.

Een tekstschrijver hoeft dus helemaal niks anders te doen dan te laten zien dat hij leuk kan schrijven. Dáár komen zijn klanten voor.

Het beste kan een tekstschrijver zijn klanten verrassen

Met teksten die zo grappig, zo onverwacht zijn dat ze hem metéén aardig vinden. Over maakt-niet-uit-welk onderwerp. Juist tekstschrijvers zijn zo vrij als een vogeltje.

Hup, vliegen.

vogel: tekstschrijvers zijn vrij in hun onderwerpkeuze
Foto: KK

Lees ook: Wat doe je als je geen ideeën hebt voor een blog?

 

tips voor beter bloggen

(Zet je VPN uit als de knop niet werkt).

Over Kitty Kilian

Kitty Kilian

Schreef voor NRC, gaf les aan vakopleidingen Journalistiek. Sinds 2011 docent copywriting | De Blogacademie. Delicate as a hand grenade.

Cursussen:
Blogbasics (beginners)
Blogpro (professionals)
Karakter & Dialoog (fictie)
Little Black Dress (strakke huisstijl)

37 comments

  • Zit ik al weken mijn website uit te stellen omdat ik alleen maar niet ter zake doende stukjes schrijf, lees ik hier dat dat juist goed is. Fijn hoor!

  • Ik bewaar je blog altijd voor het moment: Dipje. Je zal ze daarom vast niet schrijven. Ik knap er meer van op, dan van de raadgevingen: Ga voor de spiegel staan en zeg dat je goed genoeg, of zo iets ben. of: Geniet van deze prachtige dinsdag. Of: Kies voor een vrolijke vrijdag. Dankjewel, Kitty.

  • Ik moest gauw even checken of ik dat boek van Ann Tyler wel gelezen heb. En ja hoor. Wel jammer … ze schrijft zo fijn. Kan haar eindeloos lezen.

    • Ik heb geloof ik bijna al haar boeken. Tweedehands bij elkaar gescharreld. Je kunt ze ook nog blijven herlezen.De hoofden van vrouwen, die kent ze goed.

  • Je weet toch wel dat de meeste van die quotes uit Monty Python and the Holy Grail komen?

    Als je van Engelse absurdistische teksten houdt, dan is het hele oeuvre van Monty Python natuurlijk een must…

    • Ja, dat begrijp ik inmiddels.Ik heb al hun films gezien, maar alweer jaren geleden. Mies stuurde me een link naar het kokosnoot-fragment. Toch zijn ze op schrift weer anders. Nu ik snap dat ze middeleeuwse ridders parodiëren valt het wel op zijn plaats, maar zonder voorkennis zijn ze leuker.

  • Helemaal raak weer.
    Zoals altijd geef jezelf het goede voorbeeld.
    Terwijl je de juf bent en niet de tekstschrijver. Toch?
    Ik ga weer heerlijk elke vrijdag wachten op je blog.

  • De gedachte dat kokosnoten kunnen migreren. Heerlijk. Mijn dag is goed. En weer een fijn stukje. Ook voor niet tekstschrijvers. Dank!

  • Zo bekeken doe ik ook iets verkeerd: ik vertel in mijn blogs hoe je rust kunt vinden. Of geluk, of hoe je ‘t ook wilt noemen :)
    Maar dat gaat ook vaak over het HOE terwijl je dat niet wilt, je wilt het resultaat.
    Je brengt me op een idee.
    Dank voor de inspiratie.

    • Nope. Het hoe kan best interessant zijn. Maar jij bent geen tekstschrijver. De mensen die GEEN technische uitleg moeten geven over hun eigen werk zijn de mensen die dingen doen die hun klanten helemáál niet zelf WILLEN doen. Tekstschrijvers, belastingadviseurs, kappers, pedicures, riooltechnici ;-) Die huren we juist in om er van af te zijn. (Het fantastische blog van Bram Smit Riooltechniek gaat over grappige voorvallen in zijn werk, niet over hoe je zelf je WC ontstopt.)

      Voor veel andere beroepsgroepen is het wel degelijk slim om te laten zien hoe het werkt als iemand bij jou komt. Zeker voor ongrijpbare dienstverlening. Een blog is vanalles, maar ook een marktkraam waar je je waren toont.

  • Mooi moment om uit te vogelen óf en hoe ik dit in mijn vak kan toepassen. Merci. :-)

    • Maar pas op, Céline, dat geldt alleen voor tekstschrijvers. Een stylist mag best uitleg geven over stijl. (Het allerliefst met voor- en-na-foto’s, natuurlijk ;-) Dan heb je heel geen tekst meer nodig!

      • Ja, heb je een goed punt Kitty! Je blog zette me alleen weer even aan het denken. Zo’n 7 jaar geleden schreef ik persoonlijke, grappige blogs met wat stijl er doorheen, wie weet komt dat er weer een keer uit. Voor nu ga ik lekker door met uitleg geven. Daar krijg ik ook klanten door, gelukkig! Fijn weekend :-)

  • Ach ja, bedankt voor de reminder. Hmmm, misschien ben ik best wel braaf gaan schrijven de laatste tijd. Om professioneel over te komen, deskundig en betrouwbaar. Dat is soms ook wat waard. Maar wat is het heerlijk om fris en net buiten de gebaande paden te kunnen schrijven. Stof tot nadenken, Kitty!

  • Ja! Ik ben blij met je post. Als beginnend tekstschrijver vraag ik me dit zo vaak af. Overigens vind ik die blogs dus wel handig, maar ik ben inderdaad niet hun beoogde klant. :-) Nu moet ik nog gaan oefenen met die verrassende teksten. ;-)

Leert goede schrijvers de laatste 20%
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html