
Ik geef het eerlijk toe: ik ben een sekreet. Jij?
Altijd lief voor je man/ vrouw/ kinderen? Geduldig, empathisch, ‘Wat-doet-dat-met-je,-schat?’
Poets je de wc met dankbaarheid?
Schuif je de sneeuw van je stoep in de winter?
Bel je niet op de fiets?
Zo
Petje af. Ik wou dat ik zo was.
Maar nee, ik zit het liefste helemaal in mijn eentje aan mijn bureau. Te schrijven. Of te brainstormen met anderen, via Skype.
Ik verwaarloos familie en vrienden tot op de rand van waar het net nog kan.
Als ik lekker bezig ben stel ik zelfs naar de wc gaan urenlang uit.
Waarom?
Bezig zijn met taal is mijn escape. De plek waar ik het liefste ben. Liever dan in de echte wereld.
Dit doe ik elke dag: nieuwe dingen leren. Experimenteren. Puzzels oplossen. Zelfgemaakte, of die van anderen.
O ja. En genieten van wat anderen maken. Lekker jaloers zitten zijn.
Zo volg ik een paar twitteraars die dag in dag uit hyperorigineel zijn. Dat kost ze geen moeite: zo denken ze gewoon.
Kijk maar:
(Actualiteit: gisteren maakte de Rabobank bekend dat ze de Nederlandse wielerploeg niet meer sponsort omdat structureel dopinggebruik niet strookt met het imago van de bank.)
Dat lukt mij nou van geen meter. Ik ben net een tikkeltje meer analytisch dan associatief.
Vorige week had ik het over creativiteit
Om precies te zijn: over het verschil tussen creatief en analytisch denken.
Creativiteit is spelen, en spelen kun je alleen als je goed in je vel zit. De analyse is er om de creativiteit in toom te houden.
Een beetje associëren is leuk, maar het moet nog wel ergens op slaan.
Hoe zit dat bij jou?
Denk je strak en zakelijk-rechtuit, maar heb je moeite met humor?
Ben je waanzinnig associatief maar begin je te rillen bij het woord structuur?
Bijna iedereen zit ergens tussen die twee punten.
Behalve een geoefende schrijver. Bij hem zijn ratio en creativiteit in balans: hij associeert zonder moeite en brengt tegelijkertijd structuur aan.
Is dat normaal?
Natuurlijk niet.
Dat willen ervaren schrijvers je soms wel doen geloven:
Maar die vergeten dat ze van jongsafaan dagboekjes hebben geschreven en schoolkranten gemaakt.
Jarenlange training heeft de samenwerking tussen hun analytische en hun creatieve hersenhelften geoptimaliseerd.
Geen enkel talent komt alles aangewaaid.
Is het in te halen?
Yep.
Met oefenen. Met de kunst afkijken. En als je het snel wil: met een cursus.
Ik zie het al jarenlang voor mijn ogen gebeuren: hoe mensen in een paar weken de knop leren omzetten.
Hoe schrijvers van taaie stukken vol jargon grappen beginnen te maken.
Hoe geestige mensen doorkrijgen dat een heldere lijn onontbeerlijk is.
Zijn het na die cursus geoefende schrijvers?
Vroeger gaf ik een cursus van acht weken. Live. Iedereen kon meedoen.
In elke groep zaten een paar talenten die een razendsnelle ontwikkeling doormaakten. De anderen snapten het na afloop van de cursus, maar moesten zelf nog verder werken.
Zo gaat het met leren: het proces loopt ook na een training nog door.
Voor de online cursus van tien weken, die ik nu geef, selecteer ik de talenten. De mensen met het meeste talent en de grootste motivatie profiteren het meest van een korte cursus met intensieve begeleiding.
En ik vind dat de leukste manier van werken.
Ik zei toch al dat ik een sekreet was?
photo credit: melodramababs via photopin cc
RT @KittyKilian: Schrijven: waarom ik een sekreet ben en waar sta jij op de balans? http://t.co/hGdpYqio Nieuw blog
RT @KittyKilian: Schrijven: waarom ik een sekreet ben en waar sta jij op de balans? http://t.co/hGdpYqio Nieuw blog
Mooi, Kitty. Herkenbaar de balans tussen speels creatief en structuur. Zie ik in mijn eigen werk ook terug: kunnen spelen voor de verandering in organisaties vraagt beide. Talent alleen is het niet, er met ook aan en mee gewerkt worden.
Ik zie het, Wilma, op je homepage al!
(Het hele leven is eigenlijk een spel natuurlijk).
Ik zit ook het liefste in mijn eentje aan mijn bureau, @kittykilian #schrijven http://t.co/WLBWncOM
way to go Kitty! RT @kittykilian Waarom ik een sekreet ben http://t.co/UyXAdS2r
Scherper leren bloggen? RT @KittyKilian: Een barre-tijden-experiment: mijn blogcursus in andere vorm voor 50% – http://t.co/VtY6p0rl –
Shoot, @gijsdewerker vergeten, ik dacht al: ik mis nog iemand hier http://t.co/gSnQvTYe
Licht beangstigende blogpost van @kittykilian over zakelijk bloggen http://t.co/dwedci1u Ook over dankbaarheid en wc’s poetsen. Lezen!
Wat kan die angst hebben opgeroepen in deze post? Het woord sekreet? Zo noemde iemand me deze week, ‘een sekreet op Twitter’… als liefdevolle waarschuwing trouwens… en ik maar zoeken in mijn SENT TWEETS: waar ben ik nou zo erg? Ik vind alleen maar grappen en af en toe een licht politiek getinte reactie…
Nou, je hebt bijvoorbeeld een keer gedreigd om me te ontvolgen op Twitter omdat ik zo’n Paperli-ding had. Je noemde het ‘spam’. Waar ik overigens de code van kwijtgemaakt had, zodat ik ‘m niet kon stoppen. Ging helemaal vanzelf over vanwege technische storing, maar toch een heel eng dreigement. En toen kende ik je net een week of zo van Twitter. Ik heb er nog angstaanvallen van. ‘Delicate as a handgranate’, was het toch?
Aha… Ik heb inderdaad een paar keer getweet dat ik iedereen die zo’n ding had ging ontvolgen ja. Doe ik ook! Het is ook spam…
Dus dat vond je eng?
Angstaanvallen? Seriously?
Toen ik zelf pas op twitter zat deed ik ook weleens dingen waarvoor ik op mijn vingers werd getikt. Had ik ontdekt dat je mensen automatisch kon terugvolgen met zo’n dienst, dat vond ik heel handig, en toen kreeg ik opeens een boze tweet van iemand dat ‘ie me weer ging ontvolgen om die reden.
Daar schrok ik ook wel even van, toen. Maar ik ging het onderzoeken en verdraaid, hij had gelijk, heel veel mensen baalden daarvan. Dus gauw afgeschaft dat ding, en tegenwoordig ontvolg ik zelf mensen die alles via een robot doen.
Dus ik ken het gevoel wel.
Maar ik geloof niet dat ik mezelf kan veranderen. Ik ben nogal direct.
‘Delicate as a hand grenade’ heb ik net deze week overal weggehaald. Dat was bedoeld als een tongue-in-cheeck waarschuwing, maar heb het verwijderd nadat mij verteld was dat ik een verkeerd imago had op Twitter -namelijk een sekreet- terwijl ik in het dagelijks leven een veel zachtere (lees: normale) indruk maakte.
RT @KittyKilian: Schrijven: waarom ik een sekreet ben en waar sta jij op de balans? http://t.co/cEQwAik8 Nieuw blog
Schrijven: waarom ik een sekreet ben en waar sta jij op de balans? http://t.co/J0yoqMHr
Schrijven: waarom ik een sekreet ben en waar sta jij op de balans? http://t.co/cH2M9UCQ Blog
RT @KittyKilian: Schrijven: waarom ik een sekreet ben en waar sta jij op de balans? http://t.co/cH2M9UCQ Blog
Je zou maar geselecteerd worden voor de blogcursus van sekreet @KittyKilian! Bijna spijt dat ik al ‘klaar’ ben…http://t.co/dXZnXIyN
Meestal ben ik het helemaal eens met Chris Klomp. Ook dit keer :-D Ik geloof dat rijles mijn laatste cursus was (opleiding niet mee gerekend).