Er is nogal wat verhevens te verzinnen.
Maar in the end is het leven simpel.
Je gaat zitten.
Je doet je ogen dicht.
En je bedenkt wat je zou missen als je er niet meer was, morgen.
Dit is mijn lijst:
• De eerste kop koffie van de dag. Met warme melk. In een voorverwarmde mok
• De ironische hugs van mijn zoon
• De Nieuwegracht
• Een halve trommel Bastognekoeken leegeten. In één keer
• De sleutel van Hem Die Niet Genoemd Wil Worden in de voordeur
• De eerste keer in de zon zitten, op het plaatsje, in het voorjaar
• Hardop meezingen met Daniël Lohues
• Denken aan mijn overleden zoon
• Wandelen in het bos met een college over Shakespeare op mijn iPhone *)
• Een nieuwe schrijver, eentje die het helemaal snapt
• Vrieskou met zon
• Goeie films
• Gesprekken met oude vrienden, omdat je elkaars jonge ik door alles heen blijft zien
• Gesprekken met nieuwe vrienden
• Gesprekken met zussen:
– Had mama dat ook dan?
– Jaaaaaa. En al veel eerder dan wij. Volgens mij al toen ze 40 was.
– Neeeeee. Toch is het oneerlijk.
– Hou op. Jij bent in elk geval nog slank.
• Een thriller van Jussi Adler-Olssen lezen, languit op de bank, met de poes in mijn nek
• Je soul mate aan het lachen maken:
• Regen en wind
• Dikke sokken
*) Bij Audible voor slechts één creditpunt
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
RT @ygvaningen: De rij voor de hemel. Daniel Lohues, Dank Kitty! Wat zou je missen als je er morgen niet meer was? https://t.co/7I94s1RYpa
Wat zou je missen als je er morgen niet meer was? Prachtige blog. #makesyouthink https://t.co/rsQdAtghL8
Mooi Kitty,
Zoals jij altijd weet te raken. Het zijn maar 26 letters!
Dank. Maar mijn lijstje is net zo als jouw lijstje, durf ik te wedden. Dat is juist het rare. Of het bijzondere.
‘Gesprekken met oude vrienden, omdat je elkaars jonge ik door alles heen blijft zien’ Wat zou jij missen? Mooi blog https://t.co/c8v64ymJbj
De eendjes? Gossie..
En ja. Dat heb ik. Questa. Met ligaturen.
Ik zou zelfs de eendjes in het park missen.
PS Heb je een nieuw font voor je subheads of heb ik dat eerder gemist?
Tot de laatste molecuul leeggelikte borden. Minutenlang snor likkend volk aan en onder tafel.
En eb. Walchers eb.
Ah. Jij bent zorgzaam :-)
Meer een Pollepel Manager
Dat blije gevoel op de achtergrond, waar je eerst even over moet nadanken en dan weet je het weer: ik had zo’n fijne blog geschreven.
Hahaha!
Geen idee of dat leuk is. Maar hoe krijg jij die emoticons in het antwoord?
Jahaaaa, en nog meer: Wie is de Mol kijken op zaterdagavond ????
Als ik er niet meer ben? Dan kan ik niets missen, want ik ben er niet (meer). Er zullen dan mensen zijn die mij missen. Hen wens ik alvast sterkte. Maar ik hoop er nog lang te zijn :-)
Het was figuurlijk bedoeld..
Dat weet ik, maar ik vind het vreemd verwoord.
Ik ben trouwens niet iemand die gauw iets (ding of actie) mist. Ik doe ’t met ‘wat er is’. Is er koffie, dan drink ik graag koffie, is er alleen water? dan drink ik water. No problem.
RT @DjoketenKate: Wat zou je missen als je er morgen niet meer was? https://t.co/MgqhQJ4nhy
Ja. Het was ook door een gesprek over zulke dingen dat ik hierover nadacht. Het gekke is dat ieders lijstje er ongeveer zo uit ziet.
Tjee Kitty, ik ben niet zo goed in reageren, wel in reagluren maar je post schoot recht mijn hart in. Wat je al niet kan raken met een lijstje van ogenschijnlijke zaken die er zo zeer toe doen. Misschien kwam het door de stralende vrieskou van vandaag of doordat mijn schoonmoeder vorige week zaterdag gecremeerd is en ik weer de tijdelijkheid in keek, ik weet het niet. In ieder geval: je woorden schoten vol in de roos.
Hij is 18. Het is niet stoer om je moeder te knuffelen. Maar als je het doet met een boel overdrevenheid eromheen kan het net.
Ironische hugs.
Fascinerend…
Wat zou je missen als je er morgen niet meer was? @KittyKilian https://t.co/igxuJvYb8L https://t.co/44DbWWGmA0
Een rijkdom in eenvoud, Kitty. Een bijzonder delen dat ons tegelijk uitnodigt even bij onszelf stil te staan. Weinig is vanzelfsprekend. Dus is er veel om dankbaar voor te zijn.
Mijn lijstje is simpel maar reikt diep. Jouw woorden en de mens daarachter maken er deel van uit…
Nu geniet ik nog te volle van veel en dat jij er bent… :-)
Da’s lief. Ik kon al die rare half digitale half IRL-contacten er niet in krijgen. In mijn lijstje. Het gaat geloof ik om verschillende niveau’s van dingen. Als je echt moet kiezen blijft er niet zo heel veel over. Je allerintiemste contacten, de mensen die je het meest vertrouwt, die jou het best kennen. Die je accepteren, en die jij op jouw beurt accepteert. Dat wat je hebt met je partner en met oude vrienden, mensen met wie je lang lief en leed hebt gedeeld.
Maar in mijn dagelijks leven heb ik veel snelle contacten met mensen die wel degelijk iets betekenen. Hoe noem je dat..
Soms ben ik dat. Lief… ;-)
Het zijn wijze woorden die je spreekt, Kitty. Ik deel ze. Als mens kennen we zoveel vormen en vormen we zoveel onderscheid. Hoe je het noemt, heb ik zelf vereenvoudigd tot ‘Hart’. Daarin deel je de waarheid van de ander met die van jezelf. Simpel…
Zit wat in. Uiteindelijk draait alles om echt contact. Open en eerlijk. En dat kun je met iedereen hebben.
Exact, Kitty :-) Altijd vanuit jezelf en samen met elk mens van goede wil…
Inspirerend op de vroege morgen. Vraag @KittyKilian Wat zou je missen als je er morgen niet meer was? https://t.co/3lImquqKDw
Dat was gisterenmiddag ook het gespreksonderwerp toen ik met een vriendin een boswandeling maakte: waar het nu eigenlijk over gaat in het leven. En hoe dat relativeert waar je je druk over kunt maken. Een glimlach toen ik je blog LUISTERDE, dan staat er nog iets in je rijtje. Vooraan. En ik dacht Ja! Die zou ik er ook op zetten :)
Heb ik er iets uit gegooid dan? Nee toch? Ik heb wel zitten schrappen. Het was allemaal te saai. Samen de krant lezen op zaterdag. Het helemaal eens zijn over de politiek.
Tegelijk gaat het leven om nog meer. Hoop op beter.
Daar gaat dit allemaal niet over. Maar zonder hoop zou je het niet volhouden. Dromen zijn net zo belangrijk.
‘Hoop starft het lest’ zingt Lohues.
Mooi zeg. Het doet me denken aan mijn vader, in zijn laatste dagen. Op de vraag wat hij nog wilde doen: “Gewoon, koffie drinken met jullie. Het zijn de alledaagse dingen waar ik zo gehecht aan ben.” Precies het inzicht dat jij opschrijft.
Het komt misschien omdat ik het er met een van mijn zussen over had. Omdat we die leeftijd krijgen waar mensen doodgaan. Soms met chemokuren en het ziekenhuis uit en in. Je weet wel. Over accepteren dat iedereen eindig is en wat je dan wil, en waar.
Koffie drinken met je kinderen, da’s toch super lief…
Zonlicht door de ramen
Een briesje door m’n haar
Lekker warme sokken
Genieten van elkaar
Diepzinnige gesprekken
Over alles en over niets
Ondeugend huppelen
Racen op mijn fiets
Op rijm!
Geluk is een hele reeks momentjes, verspreid in de tijd. Of is het hoop? Tevredenheid?
Oeh mooi blog https://t.co/XrhliLt4Pi
Oeh mooie blog
Ik weet niet. Ik was te gelukkig gisteren geloof ik ;-)
De neverending schaterlach van mijn liefste;
zijn blauwe pretogen;
zijn rimpels;
Met een warme sjaal om in m’n badjas bij de kachel met Lilly op schoot.
Zie je: we zijn allemaal hetzelfde ;-)
Ja natuurlijk wil je dat weten. Lekkere lange lijst, die denken aan overleden zoon hakt erin, maar die sleutel van Hemmus die niet genoemd mag worden doet glimlachen. Ach ik ben #labiel op bezoek bij m’n beide ouders, die hier voor mij op de bank zitten te buizen. En dan zo blij dat ik ze nog heb. En dat ik zo met de Correcties vroeg naar bed kan en oma bij Vesper slaapt zodat ik uit kan slapen. Van die fijne dingen ja.
Uitgerust wakker worden! Die stond er eerst bij, maar het werd zo braaf.
Ja, houden van alle mensen die er nog wel zijn.
Wat zou je missen als je er morgen niet meer was? https://t.co/WM1BgaEwQU
snotvergeme. Ja, van die dingen.
De eerste koffie in de morgen, check.
Fratsen, check,
rode wijn, mijn vrienden. De liefste. Die waar ik van hou en waar mijn hart een sprongetje maakt zodra ik ze zie.
Lachen, een volle schaterlach. Tranen ook.
Maar ja, ik kom toch wel spoken als het nog niet helemaal klaar is. Check.
En de man met de magische handen. Ha. Die ook. Eenvoudige verlangens.
Zo is dat. Aanraken en aangeraakt worden. Mooie tijden wens ik jou.
Aanraken en aangeraakt worden, die moet er ook bij.
Wat ik zou missen?
Zand onder m’n voeten.
De geur van gambas gebakken in olijfolie en knoflook.
Een slok rode wijn.
Rondspetterend zweet tijdens een flamenco-optreden.
De laatste blog van Kitty Kilian.
Kleine dingetjes.. gamba’s..
Dank je voor het compliment, vrouw, ik neem het maar met een korreltje strandzand ;-)