‘Moest jij niet werken in A., vandaag?’
Ik vraag het nu al voor de derde keer aan mijn man, die Eigenlijk Niet Genoemd Mag Worden. Hij strekt zijn armen uit: ‘Ik kwam voor een knuffel.’
Ik sta op. Ik omhels hem. En dan vraag ik, ergens in zijn trui: ‘Nou?’
Hij kijkt me vrolijk aan: ‘Ik ben me aan het voorbereiden.’
‘Lekker lange voorbereiding’, mompel ik.
De enige reden waarom ik het vraag is dat ik naar een kop koffie snak
Hij vindt koffie drinken onsmakelijk. Dus ik wil niet dat hij weet dat ik een vierde kop ga halen. En misschien ook wel een vijfde. Zodra hij eindelijk opkrast.
Ja, we hebben een heel goed huwelijk, dankjewel.
Ik ben gewoon nogal sneaky. Jij ook, waarschijnlijk.
(Hij zegt trouwens nooit iets over die koffie. Hij kijkt alleen maar.)
Wie zíjn we in godsnaam?
Iemand die ik goed ken is erg ziek. Ze maakt zich zorgen over haar kat.
Het is een rare kat. Hij heeft een hoekig lijf en borstelhaar. Hij slaapt de hele dag. Hij durft niet naar buiten. Hij haat mensen. Hij krabt als je hem aait. Hij laat zijn bakje voer uren staan. Hij wenst wekelijks een geklutst eitje.
Zelf hebben we een poes die al begint te spinnen als je tegen haar praat. Ze schrokt haar maaltijd in een paar minuten op en is de rest van de dag bezig om het huis op verstopte etenswaren te doorzoeken. Elke nacht is ze buiten aan de zwier. We zijn dol op haar. Zo dol dat we haar op Oudejaarsavond allemaal helpen om het donkerste plekje in huis te vinden. Ik maak een holletje achterin mijn lappenkast. Hij Die Niet Genoemd Wil Worden bouwt stellages in de gang, met kartonnen dozen en oude dekens.
Toch hoef ik niet lang na te denken: ‘Je kat komt bij ons.’
Dat komt, ik ben heel nobel. Jij ook, waarschijnlijk.
We zoeken helden
Elke paar weken heb ik een nieuwe inspiratiebron. Ik zwerf van de ene naar de andere, kun je wel zeggen. Het liefst wil ik ze allemaal héél erg bewonderen.
Niks zo lekker als die extatische mentale staat van gevonden-hebben.
Deze maand ontdekte ik het blog van de social media marketing analist Tom Webster van Brand Savant:
I had a quick conversation with Marcus Sheridan at Inbound yesterday, which reminded me of his great concept–the CSI, or “Content Saturation Index.” Marcus wisely notes that the more your niche is saturated with content, the longer it will take you to succeed in that niche.
Webster is geestig. Hij leest de spam op zijn blog hardop voor. Ik kwam hem tegen in het kielzog van de Amerikaanse online marketing consultant Mark Schaeffer van Grow, één van de zeldzame originele én intelligente marketingblogs, met verstandige informatie én humor.
Een paar maanden geleden begon hij een podcast met Webster. Ze zijn een hilarisch duo. Ze introduceerden Mark & Tom’s Blogjuice (minst populaire smaak: Zuckerberry), imiteerden Arnold Schwarzenegger en ontwierpen de eerste Google Pants. En natuurlijk praten ze over de beursgang van Facebook, over hoe weinig je op een Business School leert over Social Media en over het toenemende belang van veiligheid online (podcast 13 en 14).
Als ik een week later een onderwerp moet bedenken voor mijn blog denk ik spontaan aan online veiligheid en het belang van wachtwoordbeschermingsprogamma’s als Lastpass.
Dat komt, ik ben heel beïnvloedbaar. Jij waarschijnlijk ook.
We vertellen sprookjes, vooral aan onszelf
Gisteren las ik een artikeltje van een psychiater over ADHD en uitstelgedrag.
Over voornemens die maar niet tot uitvoering komen omdat het ADHD-brein een gammele electrische ontsteker heeft voor urgentie-vonken.
Heel interessant. Vooral omdat ik op dit eigenste moment al drie uur lang van plan ben om boodschappen voor het avondeten te gaan doen, maar elke keer toch nog éven doorschrijf.
Nóg interessanter omdat ik mezelf al weken voorneem om niet meer dagelijks te twitteren, noch wekelijks te schrijven over wat de gevolgen zijn als je brein niet helemaal werkt zoals het AGNB (Algemeen Gemiddeld Nederlands Brein).
Het is immers niet mijn vak. Het is geen populair onderwerp. Je maakt er geen vrienden mee, tenminste geen vrienden die klanten worden. Het heeft niks te maken met bloggen. En het kan het Algemeen Gemiddeld Nederlands Brein geen klap schelen.
Sterker: het kóst klanten.
Maar het onderwerp laat me niet los.
En vanwege die onbetrouwbare ontsteker ben ik minder gevoelig voor de lange-termijn-gevolgen van het botvieren van mijn privé-interesses dan een AGNB.
Jammer.
Gewoon een dysfunctioneel gebrek aan wilskracht.
Ik dacht stiekem toch wel een béétje dat ik authentiek niet-commercieel was.
Jij waarschijnlijk ook.
Maar nee.
PS. Over wachtwoorden en veiligheid online
Nog even dit: Schaefer en Webster hebben gelijk. We zijn ongelofelijk laks met onze digitale zelfbescherming – en indirect met die van anderen. Zelf gebruik ik al een jaar of twee Lastpass. (Nee hoor, geen affiliate). Ik zou niet meer zonder kunnen. Het maakt een uniek, lang wachtwoord voor elke nieuwe site die er één van je nodig heeft. Het slaat die wachtwoorden op en vult ze voortaan automatisch voor je in. Het controleert ook de veiligheid van je bestaande wachtwoorden. Schrik niet als je dat voor de eerste keer doet – en trek een uur of twee uit voor het vervangen van al je onveilige termen.
Er zijn méér van zulke programma’s. Bekijk ze, check hun uitleg over hoe ze je wachtwoorden opslaan en versleutelen, kies er één uit en gebruik het.
Ik lees net toevallig “ADD looks very much like a willpower problem, but it isn’t. It is essentially a chemical problem in the management systems of the brain” Thomas E. Brown in Attention Deficit Disorder. Nou, daar ben je dan mooi klaar mee. :)
Ik zie het helemaal niet als negatief, zelf. Het heeft ook veel voordelen. Dat ik lekker kan doorwerken, bijvoorbeeld ;-)
Alsof je een kijkje in het hoofd van @KittyKilian neemt. http://t.co/ShSYPGaoTk
“@LieveLotty: Alsof je een kijkje in het hoofd van @KittyKilian neemt. http://t.co/C4u87ZIgwT” En wie wil dat?
Ja, wie wil dat? Goeie vraag.
RT @LieveLotty: Alsof je een kijkje in het hoofd van @KittyKilian neemt. http://t.co/ShSYPGaoTk
Mooi thema en goed geschreven: Over eerlijkheid en jezelf zijn, online http://t.co/ig6Nhw9YGt #socialmedia
‘Zelf gebruik ik al een jaar of twee Lastpass. Ik zou niet meer zonder kunnen.’ http://t.co/WYwy644nZK
Heeft het je serieus klanten gekost omdat je over je persoonlijke interesses schrijft? Wat een rare klanten zijn dat dan. Wees blij dat ze weg zijn ; )
Dat zal ik nooit weten, Eef, want dat komen ze me niet vertellen. Maar reken maar dat open zijn over psychische zaken een boel mensen afstoot. Daar is een naam voor, maar ik heb vandaag geen zin om die te noemen ;-)
Maakt me niks uit, hoor, anders schreef ik er niet over.
Maar dit is de laatste keer. Vanaf nu heb ik het weer over bloggen. ‘t Is mooi geweest. Iemand anders mag het nu verder gaan doen, strijden tegen windmolens.
Hoe vaak zijn we (helemaal) eerlijk en ons zelf offline?
Authentiek, zoals dat zo mooi heet….
Auwtenthiek!
Over eerlijkheid en jezelf zijn, online http://t.co/NXPcLnUsYh
Wie zíjn we in godsnaam? RT “@KittyKilian: Over eerlijkheid en jezelf zijn online: http://t.co/bxpJJxZ34A (Nieuw blog)”
RT @KittyKilian: Over eerlijkheid en jezelf zijn online: http://t.co/hwQaultNII (Nieuw blog)
RT @KittyKilian: Over eerlijkheid en jezelf zijn online: http://t.co/hwQaultNII (Nieuw blog)
Kost het je klanten? Ik betwijfel dat.
Ik verschuif juist steeds meer en merk dat ik je aanbod interessanter ga vinden.
Maar ik hou dan ook van je rauwe stijl.
Ah, rauw. Zo ben ik nog nooit genoemd, dank ;-)
1 van mijn eigen favoriete schrijfsels http://t.co/PTegWTxyH3. Kwam weer boven borrelen nav blog van @KittyKilian http://t.co/HyiJHq1gaN
hahaha, herkenbaar “Moet jij niet naar A vandaag?” sprak ze hoopvol, omdat er anders niets uit handen komt en inderdaad, je gewoon nog een kop koffie in alle rust wil :-)
Blij dat jij het ook kent!
“Wie zíjn we in godsnaam…? Over eerlijkheid en jezelf zijn, online…” ~ http://t.co/ArOdgDiaQk ~ @KittyKilian
RT @PatrickMundus: “Wie zíjn we in godsnaam…? Over eerlijkheid en jezelf zijn, online…” ~ http://t.co/ArOdgDiaQk ~ @KittyKilian
Die lekkere extatische mentale staat van gevonden-hebben en over de sprookjes die we onszelf vertellen http://t.co/o7fee9UC95 – @KittyKilian
Wie zijn we in godsnaam?
Over eerlijkheid en jezelf zijn, online http://t.co/3iZxHaIOgd
Kost het je klanten?
Ik zie dat liever anders. Door een blog selecteer je juist de klanten die het beste bij jou passen.
Soms kan het natuurlijk dat die selectie niet goed verloopt. Dat je klanten aantrekt die je niet wilt hebben of dat je bepaalde klanten wil hebben die je niet aantrekt.
Dan kun je overwegen om je blog strategie aan te passen. Of niet natuurlijk – want je kunt je blog ook als een creatieve ontlading zien en dan maar zien wat er gebeurt.
Dat ben ik wel met je eens – maar je kunt toch nauwelijks zeggen dat interesse in de psychiatrie een oorzakelijk verband heeft met goede contentmarketing ;-)
Dat ik mensen selecteer die met die materie overweg kunnen – ook geen echte pré. Ik wilde er zelf 20 jaar geleden ook nog niks van weten.
Maar waarom blog je: om klanten te verwerven of om iets anders?
Als je serieuze klanten verliest omdat je over psychiatrie schrijft, dan kun je besluiten dat je het erg vindt om die klanten te verliezen of je kunt zeggen dat het je niet uitmaakt omdat je graag over meer dan alleen bloggen wil schrijven.
Uiteindelijk doe ik waar ik zin in heb ;-)
Maar ik ben wel klaar met schrijven over psychiatrie.
“Ik sta op. Ik omhels hem. En dan vraag ik, ergens in zijn trui: ‘Nou?” @kittykilian over jezelf zijn. In een trui: http://t.co/fHh0f77F6K
“Wie zíjn we in godsnaam?” Blog van @kittykilian over jezelf zijn op internet. Relevante vraag dus. http://t.co/quCIek4j9t
Kitty, las het artikel van de correspondent uit je p.s. 2. Interessant artikel, ook over verhalenvertellers zonder commercieel doel. Over mensen die verhalen vertellen omdat ze een verhaal willen vertellen. Omwille van de schoonheid. Overigens kan iedereen dat artikel lezen via jouw blog, Kitty. Omdat jij het deelt. Je hoeft dus geen abonnee te zijn. Groet! Gilles