Leert goede schrijvers de laatste 20%

Moet je echt elke week bloggen (zelfs als het leven je even over de schoenen loopt)?

2 Min leestijd
48 comments
Bijgewerkt op 6 dec 22
Moet je elke week bloggen?

‘Moet je elke week bloggen?’ vroeg een vriendin. ‘Schrijf dáár eens over.’

Ik keek haar aan. Perplex.

Het was niet zomaar een vriendin.

Het was een intelligente, zelfstandige, hooggeschoolde vakvrouw.

‘Weet je dat zelf niet?’ vroeg ik.

‘Ja, nee, maar dat is toch iets wat je je blijft afvragen. En ik dacht: jouw lezers willen dat vast ook weten.’

Dat overkomt me vaker

Het is een vleiend, maar ook een ongewenst effect.

Mensen denken dat ik een expert ben.

En af en toe benaderen ze me als een goeroe.

Op Twitter, deze week:

Hoe vaak moet je bloggen?

Wat een onzin. Je bent expert omdat je met experts werkt?

Je bent kok omdat je met koks werkt?

Is de wereld enkel schijn?

Kijk, zelf ben ik geenszins een heilig boontje. Ik weet precies welke testimonials ik wel en niet op mijn site moet zetten. Ik kijk naar iemands Linkedin-tijdlijn voor ik terugvolg. Het komt weleens voor dat ik slijm.

Maar ik hou niet van het ons-kent-ons gedoe.

Wat wel leuk is: als iemand een spitse tweet van je retweet

Of grappen maken met wildvreemden, puur voor de lol:

Moet je wekelijks bloggen?

Zolang het maar om de inhoud gaat.

Of om het plezier.

Zolang elk oordeel maar wordt onderbouwd.

Ik ben daar abnormaal in

Ik ben een volstrekte niet-serieus-nemer. Een luchtbellen-doorprikker. Een cynicus. Een nihilist.

Ik hou niet van fratsen. Niet van lintjes. Niet van op-de-borst-klopperij. Niet bij mezelf, niet bij anderen.

Met mensen die zichzelf geweldig vinden heb ik grote moeite.

We maken er namelijk allemáál een potje van

We doen maar wat. Naar beste eer en geweten, uiteraard.

Jij en ik, we experimenteren wat af.

Dat noemen we ondernemen.

Leuk.

Maar verder: geen van ons weet hoe het leven loopt, en welke stappen verstandig zijn.

En laten we eerlijk zijn: al helemáál niet op internet.

Voor het internet kun je niet studeren

Je leert al doende hoe het moet.

Of niet.

Alle internet-experts zijn mensen die de anderen toevallig net een paar jaar vóór zijn.

En dus:

Moet je elke week bloggen?

Natuurlijk. Mensen zijn gewoontedieren. Blog een paar weken niet, en ze vinden een leuker blog om naar uit te kijken.

Weleens een weekblad gezien dat een weekje oversloeg?

Dus ja. Elke week.

Tenzij het leven je even over de schoenen loopt.

Tenzij je je eigen plan trekt.

Tenzij je een beter systeem bedenkt dan ik.

Be my guest.

Plaatje van een blad. Einde van de post.

|

tips voor beter bloggen

(Zet je VPN uit als de knop niet werkt).

Over Kitty Kilian

Kitty Kilian

Schreef voor NRC, gaf les aan vakopleidingen Journalistiek. Sinds 2011 docent copywriting | De Blogacademie. Delicate as a hand grenade.

Cursussen:
Blogbasics (beginners)
Blogpro (professionals)
Karakter & Dialoog (fictie)
Little Black Dress (strakke huisstijl)

Zie alle posts

48 comments

  • Hm, elke week bloggen. Voor je het weet hang je en heb je inderdaad het gevoel dat je geen week meer mag overslaan.

    Onzin natuurlijk. Ik denk dat ik deze week een keer oversla. Heb ik in ieder geval geen afmeldingen ;-)

  • Ja klopt. In de context van het leven doen we allemaal maar wat. Soms loopt het nogal uit de hand. Maar dat wil niet per se zeggen dat je in je vakvrouwschap niet weet waar je over praat. Of je het nu leuk vind op niet, voor mij blijf je een goeroe (zonder voetstuk). Thanks for mentioning my blog ;-)

  • Nee natuurlijk hoef je niet elke week te bloggen. Sommige mensen hebben ook nog andere dingen te doen ;-) Het kan ook eens per twee weken zijn, of eens per maand. Als er maar regelmaat in zit, en je lezers verwachten dat je op een vaste tijd met iets komt waar zij wat aan hebben. Liever een goed blog eens per maand, dan een half-half dingetje elke week. En trouwens, ik geloof er helemaal niks van dat je “maar wat doet”. Ja, een experiment op zijn tijd, waarvan je de uitkomst niet kent. Prima. Als je er iets van opsteekt is het geen “maar wat doen”, vind ik. We blijven leren…

    • Ik bedoel het existentiëler ;-)
      We doen allemaal maar wat.

      ‘All the world’s a stage, and all the men are players.’

  • Fijn. (You have not typed enough words in the comment. Please go back and add some more) Dat was het! ;-)

  • Ahhhh … dus gewoon balsturig, eigengereid, eigenwijs, eigenzinnig, in de contramine, koppig, lastig, onhandelbaar, stijfkoppig, stug, tegendraads, tegenstrevend en weerbarstig? Zakelijk gezien waarschijnlijk fout, maar persoonlijk gezien een teken van echtheid.

  • Ah … de grens opzoeken … schijnt een natuurlijk fenomeen te zijn … en een persoonlijke, eigen manier om feedback te verzamelen …

    echte feedback … en zoals je ziet is geen reactie ook een reactie …

    en daarmee een inherent antwoord op de vraag die je in je artikel stelt. :-) Geniet van deze dag!

    • Heb even nagedacht. Nee, de drang komt eerder vanuit mezelf dan dat ik feed back zoek. Wat ik zelf vind hier is belangrijker dan wat anderen vinden. En dat is niet handig en zo maak ik weleens fouten.

      Ik zou het ieder ander namelijk afraden ;-)

  • Hé … op de een of andere manier heb je de boel hier stil weten te krijgen … hmmm … waarover men niet spreken kan moet men zwijgen? (Wittgenstein) … ;-)

    • Haha. Absoluut. ‘Altijd de bek wied los’, hè.
      En sinds de dood van Frits kan het me nog minder schelen wat anderen ervan denken. Ik probeer mijn eigen kompas te zijn, voor zover mensen dat überhaupt kunnen.

      En ik maak ook fouten.

        • Nou, ik bedoel, ik ga weleens te ver.
          Zoals vandaag kennelijk. Soms is het contraproductief, om altijd maar zo rebels te zijn. Ik heb een overdreven gevoel voor eerlijkheid. En niet altijd zin om me in te houden.

    • Weet ik toch.
      Maar ik vind het jammer dat de zakelijke wereld zichzelf zo serieus neemt.

      • Maarre.. deze hele post gaat erover dat je jezelf niet te serieus moet nemen.

        Op vaste tijden bloggen heeft alleen te maken met gewoontevorming. Verder niks.

        • Klopt. Daar gaat jouw post inderdaad over.
          Maar lang niet elke zakelijke blogger zal met dit principe van jezelf niet al te serieus nemen instemmen.

  • Je moet eigenlijk helemaal niet zo heel veel op je eigen blog. Behalve wanneer je jezelf in het hoofd haalt dat je veel bezoekers moet trekken. En populair moet zijn. En dat er over je gepraat moet worden. Ja. Dan moet je dingen doen die je anders niet zou doen. Niet hoeft te doen.
    Zo heb ik onder/boven (afhankelijk van het thema dat ik gebruik) mijn blog staan: ‘geef ons heden ons dagelijk blog’. Maar denk maar niet dat ik dat moet. Regelmatig bloggen. Dat maak ik zelf wel uit.
    Wen d’r maar aan.

    • Het is een oude discussie: zakelijke bloggers moeten zich aan andere regels houden dan plezierbloggers.

  • Ik blog alleen als het verhaal bijna uit mijn hoofd barst. En dan ook nog op de site van iemand anders, als soort van gastblogger. Ik ben ermee begonnen om de verhalen uit mijn hoofd op te ruimen. Het blijkt dat het gewaardeerd wordt. Ik merk nu dat ik er van geniet, dat de lezers iets hebben aan mijn verhalen. En toch komt er niet elke week een blog. Niet omdat ik naast mijn schoenen loop, maar omdat er niet elke week een verhaal uit mijn hoofd barst. Er zitten wel blijvende barstverhalen in , maar die kunnen niet op het internet. Groet van Vlindernatasja.

    • Dit blog gaat puur over mijn eigen gevoel. De twitterconversaties zijn voorbeelden die ik toevallig bij de hand had.

Lees meer

Leert goede schrijvers de laatste 20%
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html