Leert goede schrijvers de laatste 20%

Bloggen – of het genot van een onderhoudsvrij lichaam

Ik heb ze.

Vriendinnen zonder uitgroei.

Vriendinnen met gepolsterde BH’s.

Vriendinnen met een Brazilian (nee, geen man).

Schatten zijn het.

Vrouwen met een verzorgd uiterlijk

Met Kleding van Goede Merken.

Met gelifte oogleden en gelaserde lachrimpels.

Maatje 36.

En allemaal even lief.

Zelfs L.

L.

Die, toen ze met ons op vakantie was, voor elke activiteit een ander tenue aantrok.

Een polkadot-jaren-vijftig badpak met bijpassende polkadot-parasol voor naar de rivier.

Een Tiroler driekwart broek met een Tiroler jasje voor onze wandeling heuvelop.

Een Schots geruit mantelpak met een Schots geruite alpinopet plús een Schots geruite schoudertas voor een dagje naar de shopping mall.

L.

Ja, L. is me misschien nog wel het liefst.

Het leven als theater: what’s not to love?

Maar man, man, man, denk ik tegelijk: wat een tijdverspilling.

Bij mij heeft het er nooit ingezeten

Vrouwelijkheid.

Ik wíl wel, in principe, maar zodra het menens wordt wil ik niet meer.

Rokken blijven in mijn kast hangen.

Parfum geef ik terug aan wie ermee aan komt zetten.

Make-up smeer ik toch alleen maar uit.

Oorbellen? Vergeet ik in te doen.

Ringen? Geen gezicht bij mijn afgebeten nagels.

Hoge hakken? Puh-leeze.

Mijn kapper schrok zich dood

toen ik een afspraak afbelde omdat een vriendin onlangs een tondeuse door mijn haar haalde.

‘O mijn god,’ stamelde hij.

Maar ik riep: ‘André, kom op. Je wéét dat ik streef naar een onderhoudsvrij lichaam.’

Het kan mij niet comfortabel genoeg zijn

Niet kort genoeg, niet rekbaar genoeg, niet puur genoeg.

Een mens moet kunnen ademen. Hardlopen. Naar zichzelf ruiken.

In de regen lopen zonder af te geven.

In de zon komen zonder van haarkleur te verschieten.

Een vrouw moet grijs mogen worden.

En oud.

Kortom: ik hou niet van toneelspelen

En nu vroeg ik me af: zijn mijn teksten daarom zo kaal?

Want kijk eens naar al die ándere schrijvende dames.

Lotty Rothuizen.

De sfeer in de auto is nu om te snijden. Het verwijt hangt in de lucht. En het is mijn schuld als we het niet halen. Voor de zoveelste keer. In plaats van ‘sorry’ te zeggen, negeer ik het laatste rode licht en scheur met een vloeiende beweging door de bocht naar beneden de parkeergarage in.

Ik draai mijn raampje open. Niets is automatisch aan deze auto. Zelfs dát voelt nu als mijn schuld. Lief geeft me zijn pinpas om de slagboom te openen. Geroutineerd steek ik de kaart in de gleuf en wacht. Als ik de kaart niet snel genoeg terugkrijg, druk ik op een knop.

‘Wat doe je nou?’ schreeuwt Lief het uit. ‘Waar doe je die kaart nou in, muts?’

Nienke Gottenbos.

Als je ziet wat ik allemaal doe lijkt het net of ik er heel goed in ben, in leven. Alsof ik zomaar een succesvol bedrijf uit de grond heb gestampt, altijd übergezond biologisch verantwoord eet, met engeltjes van kinderen die goed gevoed door het huis huppelen.

Mocht je dat heel toevallig denken – bijvoorbeeld omdat je me nog niet zo goed kent – laat me je dan iets vertellen: niets is minder waar. My life’s messy. M-E-S-S-Y. En niet een beetje.

Justine Musk.

I have struggled with self-esteem issues since my teens, but it’s clear in my first long-ago diary that I didn’t start out that way. I acquired my low self-esteem. I learned it. I learned to play down the fact that I was smart, to bend over backwards so as not to “intimidate” people, to feel ashamed of the fact that I read so much and had an odd-for-my-age vocabulary (and mispronounced words), to feel ashamed for reasons I couldn’t pinpoint or articulate. What’s more, it was good to have low self-esteem; anything else was to risk a big head, and who would like me then? Confidence did not endear me to my peers. Insecurity did.

 

Om er zomaar eens drie te noemen.

Die schrijven met veel meer opsmuk.

En ze hebben lang, blond haar.

Mooie vrouwen
Lotty Rothuizen

Ze dragen dui-de-lijk make-up.

Knappe dames die bloggen
Nienke Toden-Gottenbos

Ze zetten verleidelijke foto’s op hun site.

Justine Musk
Justine Musk

Kijk.

Allemaal mooie vrouwen die bloggen

Díé hebben hoge hakken in hun kast.

tips voor beter bloggen

(Zet je VPN uit als de knop niet werkt).

Over Kitty Kilian

Kitty Kilian

Schreef voor NRC, gaf les aan vakopleidingen Journalistiek. Sinds 2011 docent copywriting | De Blogacademie. Delicate as a hand grenade.

Cursussen:
Blogbasics (beginners)
Blogpro (professionals)
Karakter & Dialoog (fictie)
Little Black Dress (strakke huisstijl)

47 comments

  • Het voordeel van bloggen is natuurlijk dat je vanuit je werkkamer in je bloggingbroek kunt zijn wie je maar wilt. Als je overtuigend schrijft, geloven ze het allemaal. Zelfs Kitty Kilian ;-)

    btw ik ga vrijdag naar de kapper, was half jaar geleden, zei ze. Hoop dat ik dan nog tijd overhou voor een blogje…

  • …oja: ik heb ook zo’n vriendin die er altijd keurig verzorgd en ge-make up-ed bijloopt. Heel knap. Kleren die qua kleur bij elkaar passen en dan ook nog schoenen erbij, lippenstift die goed kleurt en niet uitloopt, (schijnbaar) weersbestendig haar. Grootste schat van de wereld, ook nog. Soms ben ik er wel jaloers op. Ik prik altijd met de mascararoller in mijn oog. Nog een geluk dat ik lenzen draag. Anders was ik al lang blind.
    Ik las een tijd geleden een interview met Yvonne Keuls, die inmiddels 82 is. Zij vertelde dat ouder worden met zich meebrengt dat je steeds meer moeite moet doen om op jezelf te lijken. Je moet je haar verven, beter nadenken over wat je aandoet, druk in de weer met make up…
    Bij schrijven lijkt dat wel andersom: hoe ouder je wordt, hoe meer je op jezelf gaat lijken.

  • Ben dol op kale teksten. Hoe minder tierelantijn, hoe beter.
    En fijn dat al die andere vrouwen zo van dat ge-versier van lijf en leden houden. Hebben ze lekker geen tijd om zo goed te schrijven als jij en ik ;-)

  • Wederom vind ik je blog heel grappig.
    En herkenbaar.
    Ik ken van die vrouwen die, ondanks warmte/hitte/beweging, nooit lijken te zweten.
    Als ik mijn jongste dochter naar school breng, hijgend aan kom omdat ik weer te laat vertrokken ben, een rood gelaat en klotsende oksels heb, dan denk ik ook weleens: aarrrgggg

  • Ook ik gebruik geen make-up, te lui om het op te doen, en omdat ik het vergeet, smeer ik het ook altijd uit. Naar de kapper ga ik ook maar 1x in de zoveel jaar, omdat ik er geen zin in heb en het te duur vind, hoge hakken daar kom ik niet in met mijn brede voeten. Ringen zitten of te strak of te los, nagels moeten kort ivm werk op de tuin (daarom ook vaak vuile nagels die niet schoon te krijgen zijn…) Etc… Ben ik nu een slechte blogger?? Ik geloof het toch niet, maar het zou natuurlijk kunnen…. Schreef zij zittend in joggingbroek en longsleeve en instapschoenen, zonder make-up of sieraden, behalve een kettinkje dat ik altijd om heb en een ringetje bovenin mijn oor dat er zonder stukmaken niet uitkan:-)

  • Ik heb bij jouw stukken heel vaak het gevoel dat je stopt na je intro. Ook nu. Dit stuk leest als de vetgedrukte opening van een uitgebreid betoog, maar er volgt geen betoog. Wrom niet? Of mis ik gewoon de clou?

  • Haha, net terug van een rondje hardlopen (zonder uitlopen), fris gedouched (zonder geföhnde haren). Heerlijk blog, Kitty. Ik herken beide kanten. De grootste prestatie van mijn kapper is dat ik een föhn in huis gehááld heb. Ongeveer drie keer per jaar gebruik ik ‘m. Net als make up. Ik héb zelfs foundation. De eerste keer dat ik dat gebruikte ging ik trouwen, bijna vijf jaar geleden. De tweede keer was drie weken geleden. Voor Mysterieland. Bij een polkadot ’50 halterjurkje. Voeten in goede, stevige kisten. Want je moet wel kunnen dansen.

  • Ha Kitty,
    Ik noem jouw teksten ‘to the point’ ipv kaal. Behalve mijn blonde haar, herken ik me in je verhaal en misschien ben ik daarom zo ‘kort van stof’.
    Yvonne

  • “Ik wíl wel, in principe, maar zodra het menens wordt wil ik niet meer.” Ge-wel-dig!
    Over twee weken ga ik foto’s laten maken van mezelf voor mijn site. De uitkomst daarvan wordt nu extra interessant!

  • Alhoewel ik toch altijd stiekem een soort prinses in alle vrouwen vermoed heb ik toch geleerd dat bij sommige de wil misschien er wel is, maar bij de eerste efforts staan ze al op de rem ;-))) Het is pas een last als een vrouw zich niet ok voelt met het onderhoudsvrij willen zijn, of dat make up en alles moet om je zeker te voelen. Ik zelf geniet er van hoe ik van slons tot vamp ( ok, met 45 mag je dat met korreltje zout nemen) transformeer met een paar streken make up. Een mooie rok ( want die vind ik echt lekkerder zitten dan welke broek dan ook) en een paar oorbellen. En ja…met mijn werk is het niet helemaal de bedoeling om puur natuur te verschijnen ;-))) hehe… Jezelf zijn en je daar goed bij voelen, echt zijn. Nou ja, daar gaat het toch om. Je schrijfstijl is heerlijk. Je bent mooi….nou wat wil je nog meer?? :-)

  • Ja maar… dat komt ook niet zomaar hoor! Je had me voor de lol tien jaar geleden moeten kennen. Kleding: vies en gescheurd. Schoeisel: afgetrapte kistjes. Haar: dreads. Attitude: recalcitrant (nou ja, is er toch nog iets hetzelfde gebleven).

    Ik heb overigens op hakken leren lopen van mijn vriendinnetje die eerst een vriendje was. Gordijnen dicht en oefenen. En nu vind ik het leuk dat ik naast slobberbroekdagen ook pumps-aan-en-gaan-dagen kan hebben als ik dat wil. Lekker-wijf-dagen, gewoon omdat ik daar zin in heb.

    De make-up was voor de foto, meestal kom ik niet verder dan wat mascara… en zo is niets wat het lijkt. Mijn huis niet, jouw jongensachtige uiterlijk niet en ‘s vrouws polkadotbikini waarschijnlijk ook niet. Gelukkig maar. ;-) Kunnen we nog iets van elkaar leren. Hoe je kort en bondig en onaangekleed schrijft bijvoorbeeld…

  • Met een naam als Kitty je vrouwelijkheid ontkennen daar steek ik toch echt even een stokje voor. Je hebt geen make-up, hakken, cosmetische ingrepen (e.d.) nodig om vrouwelijk te zijn. Wellicht zelfs, dat veel arbeid die gestoken wordt in uiterlijke verzorging het gebrek aan het ervaren van eigen schoonheid compenseert. Vrouwelijkheid is, ja wat eigenlijk, een bepaalde energetische aanwezigheid c.q. ervaring? Meer in ieder geval dan het praktische (en overbodige) onderhoud dat je pleegt aan eigen lichaam. Lang haar is overigens erg gemakkelijk. Er zijn allerlei soorten vrouwen van tuttig tot robuust. Dit voorkomen zegt niks over wel of niet vrouwelijk zijn. Nee, je bent heel vrouwelijk, je draagt zelfs oorbelletjes zag ik. Je bent open en communicatief. En lekker bot zoals een echt wijf betaamt :-)

    • Hm.. ik heb het over je vrouwelijk gedragen. Kantjes aan je ondergoed. Daar heb ik nooit van gehouden. Ik ben ook niet in een witte jurk getrouwd, maar in het geheim. Zo’n poppenkast als een echte trouwerij zou ik niet verdragen.

  • Jouw schrijfstijl: uniek, adembenemend. Als je ooit meer wilt weten over je masculine/feminine mix, bel dan Josselien Janssens van Raya Medicine. Lees eerst Kathy Pike, alvorens het af te doen als zweverig gezeik.

Leert goede schrijvers de laatste 20%
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html