Ik las deze tweet:
En ik was ontroerd.
Omdat ik weet dat de schrijver een zoontje heeft, dat net één is geworden.
Om de lichtvoetige stijlbreuk: Beek verpakt zijn vadergevoelens in de onpersoonlijkste vorm van communicatie: het telefonische keuzemenu.
En ook omdat die tweet me in één klap weer het gewicht van mijn eigen zonen deed voelen, als ik ze de trap opdroeg.
Hun zoete adem in mijn hals, hun snotneusjes, de kleverige vingers in mijn haar.
Een halfbegrepen liedje in mijn oor
Een warm ziek kind op schoot: al dat geluk dat ooit dagelijks en doodgewoon was, tussen de zorgen en de vermoeidheid van jonge ouders door.
Ik was ze bijna vergeten. Die paar jaar in mijn leven dat mijn rol volkomen helder was.
Dat is de kracht van poëzie – van taal: het laat mensen zich in elkaar herkennen.
Poëzie is compassie
Dat is tenminste mijn maatstaf.
Ik dacht eraan omdat K. Schippers deze week in het nieuws was.

Dichter Heleen Bosma, die mooie nieuwsbrieven stuurt waarin ze poëzie kort en krachtig becommentarieert, tweette erover. We raakten in gesprek:

En ik bleef er nog even over denken. Waarom ik weinig op heb met Schippers’ werk:
Zijn gedichten ontberen warmte. Neem
Vulpen, groen gevlamd
gekregen in ’86
dop vervangen in ’91
houder vervangen in ’93
clip vervangen in ’98
dop opnieuw vervangen in ’02
gouden pen vervangen in ’07
met deze pen geschreven in ’09
.
alles anders
alles hetzelfde
.
K. Schippers
(uit: Tellen en wegen, 2011)
Zie je dat einde?
Schippers moet op zijn broek hebben voor die twee zinnen, die wat er misschien nog aan het gedicht te beleven viel in één klap wegvagen.
Die kroniek van de vulpen?
Puur particuliere herinneringen. De data worden nergens méér dan data.
Het gaat alleen maar over Schippers
En over Schippers’ pen.
Who cares.
Hij troost mij niet.
Zet die emotionele kaalheid eens af tegen een songtekst van Daniël Lohues, de Drentse singer-songwriter:
Ja, Lohues schrijft over gewone gevoelens in bedriegelijk gewone taal. Toevallig Drents. Maar de lyrische melodieën weerspreken zijn nuchtere woordkeus.
Ondertussen geeft hij een Echt Nederlands geluksgevoel weer, dat iedereen herkent:
Op Fietse
‘k trap de fietse deur ‘t buulzand hen
op ‘n zandpad tussen Slien en Erm
en as ik dalijk eben in Diphoorn ben
dan fiets ik deur
langs Ermerzand goa’k op Veenoord an
Neij Amsterdam en dan langs ‘t Dommerskanaal
en as ik dan de kassen zie dan fiets ik deur
want ik wul aal wieder ik wul alles zien
de leste mooie dag van ‘t joar misschien
alhoewel ‘t met de winterdag ok donders mooi kan wezen
ik wul aal wieder deur noar Weiteveen
want achter op ‘t veld daor ma ‘k graag wezen
a’k hier zo fietse en ‘t weijt nie slim
dan giet ‘t haost vanzölf
wie döt mij wat, wie döt mij wat.
wie döt mij wat vandage‘k heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
[…]
.
Album: Skik, Niks is zoas ‘t lek (1997)
Zó knap.
Humor (de uitweiding over de winterdag die te gedetailleerd is voor deze plek in het verhaal), understatement (niks te klagen), piepkleine metaforen (de banden vol met wind) en ons toch een gevoel van oneindige vrijheid geven.
En zo speelt Lohues al jaren met taal, muziekgenres, kwetsbaarheid. Zijn werk is pure vreugde en creativiteit, zelfs als hij somber is. Ik vind hém een geweldige dichter. Alleen zijn titels al:
Aordig Doen Tegen Mensen Die Niet Aordig Doen
Wat wil ik nou eigenlijk zeggen?
Dat alleen echte gevoelens tellen. In ware woorden. Waar anderen zich in kunnen herkennen.
Het leven is te kort voor flauwekul.
Als ons werk anderen niet helpt en troost en verzoent met het bestaan, wat voor nut hebben we dan?
Dus weg met alle would-be-poëzie.
Met álle would-be-teksten
Gisteren was ik op een bijeenkomst met Amsterdamse creativo’s uit allerlei vakgebieden om te brainstormen over hoe je de angst van onbekenden voor psychiatrische patiënten kunt verminderen (stigma). De creativo’s hadden weinig ervaring met de psychiatrie, dus er was eerst weer een boel misverstand uit de weg te ruimen.
Halverwege de avond las iemand een tekst voor van Jannes Oosterveld.
Praat ik met God dan heet dat bidden,
praat Hij met mij dan heet dat psychose.
Dat luchtte op.
Woede verpakt als humor.
Oók poëzie.
Maar is het juist niet zo met poëzie dat wat voor de een maar ruwe data zijn, voor de ander emotie oproept? Net als met alle kunst, eigenlijk? In dat gedicht met Schippers vind ik de laatste twee regels juist het mooiste. Die doen mij wat. Zo troosteloos. Maar ook zo hoopgevend. Net hoe je je voelt. Net hoe je het bekijkt. En: is kunst niet eigenlijk altijd een particuliere herinnering? En een particuliere beleving?
PS Dank voor de tekst van Lohues. Waanzinnig mooi vind ik het, en zo mooi Hollands. Prachtig.
Dat is zo. Dat kan. Maar ja, op mijn blog geldt mijn waarheid. Op het jouwe de jouwe.
Ja, Lohues is fantastisch. Ik heb de hele middag naar zijn laatste albums zitten luisteren, dat blog schoot niet op.
PS. Ik zit er nog even over na te denken. Dat was geen goed antwoord. Nee, het feit dat iedereen er anders over kan denken wil nog niet zeggen dat het ene oordeel niet meer waar kan zijn dan het ander. puur filosofisch gezien ;-)
Stel jij houdt wel van Rembrandt en ik niet: zegt dat iets over ons oordeelsvermogen of over rembrandts kwaliteit?
In elk geval. Schippers heeft alle prijzen die er zijn gekregen. Dus veel mensen zijn het met je eens.
Hahaha, prachtig pleidooi voor poezie en voor psychiatrie.
Herkenbaar.
Enne. Schippers komt uit de school van Nul, Zero.
Jeweetwel, Armando, Sleutelaar, Vaandrager en consorten.
Copywriters met een tic voor gebruikershandleidingen.
Weet ik. Maar dat zegt niks over zijn kwaliteit.
Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt http://t.co/xcrMMyo5S8 (via @kittykilian): ‘Het leven is te kort voor flauwekul.’
Het leven is te kort voor flauwekul. http://t.co/Td33ggP6P5 Dat vind ik nou ook @kittykilian
Ik heb ook proza van hem gelezen, over een jeugdherinnering. Dat hij in de wieg lag en zo.
Inderdaad erg onderkoeld.
De emoties ontbreken.
Niet vreemd dat zulke teksten niet raken.
Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt http://t.co/oKlybDGy6f
Heb je dat ook, als je een stuk van @KittyKilian leest, dat je denkt: “o help, dat doe ik toch niet?” of andersom
http://t.co/ffPW7CG9TL
+1
(zo helpt ze ons weer; houdt ons scherp ;) )
Als @kittykilian ontroerd is geeft ze dat gewoon door: “Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt” http://t.co/lLIoYVsSo4. Mooi
Eindelijk, @kittykilian heeft sharebuttons om die verdomd mooie posts te delen http://t.co/SQnETKmsrl
“Weg met alle would-be teksten” Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt http://t.co/wssFUhGQ3k door @KittyKilian
Draag uw kind tijdens het traplopen en sluit af met een hekje. http://t.co/OCaFRc2KjW
RT @KittyKilian: ‘Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt’ http://t.co/n7PlgV5kaR (nieuw blog)
RT @KittyKilian: ‘Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt’ http://t.co/n7PlgV5kaR (nieuw blog)
RT @KittyKilian: ‘Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt’ http://t.co/n7PlgV5kaR (nieuw blog)
RT @KittyKilian: ‘Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt’ http://t.co/n7PlgV5kaR (nieuw blog)
“Ik was ze bijna vergeten. Die paar jaar in mijn leven dat mijn rol volkomen helder was” @KittyKilian mooi, zo waar http://t.co/C5dC8P7hdc”
Prachtig en hartgrondig mee eens: ‘Het leven is te kort voor flauwekul’ @KittyKilian Over ontroering http://t.co/6as2yPFPl2
RT @KittyKilian: ‘Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt’ http://t.co/n7PlgV5kaR (nieuw blog)
RT @KittyKilian: ‘Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt’ http://t.co/n7PlgV5kaR (nieuw blog)
Mooie en ontroerende blog van de meestal zo stoere @KittyKilian http://t.co/TmvgGHsdgk
Echte gevoelens in ware woorden – http://t.co/uPJwWGb9Ai van @KittyKilian
Nou heb ik ook zin om een middagje naar Skik te gaan luisteren.
Zijn solo-albums zijn ook goed. Alleen minder punk.
Dank voor de tip!
Voel me even terug in Nederland ;-)
PS Klik op die linkjes, zijn liedtitels, dan zit je in Itunes en kun je ze meteen horen. ‘Alles kan ja’ is een soort meezinger die ik voor het eerst in de auto hoorde. Kreeg hem niet uit mijn hoofd. Zo’n optimisme!
RT @KittyKilian: ‘Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt’ http://t.co/g6JUIrBCG2 (nieuw blog)
Mooi hoe je dit vangt, ik zou het niet beter kunnen omschrijven. Hoewel ik geen kinderen heb, die tweet van Tom bracht bij mij ook een gevoel naar boven, zag het voor me. Evenals de liedjes van Lohues, uren naar geluisterd om heen en terugweg van werk en in de trein. Een kijk op het leven die me aanspreekt (combi van het nuchtere, bewuste en gekkigheid) en op een prachtige manier gebracht. Ook live is hij ontzettend leuk!
Bij optredens? Nog nooit geweest. Heb getwijfeld of ik naar Gouda zou gaan in maart maar hier thuis willen ze niet mee. Oorproblemen.
Ja twee keer in de Kleine Komedie geweest, erg van genoten.
Goed om te horen. Ga ik het toch ook een keer proberen. Je moet je echtgenoot ook nooit geloven ;-)
Mooi, dus lezen weer @KittyKilian : ‘Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt’ http://t.co/YQ2vWOUtk8 (nieuw blog)”
@KittyKilian: “Als ons werk anderen niet helpt en troost en verzoent met het bestaan, wat voor nut hebben wij dan?” http://t.co/lcsyArgjYH
Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt http://t.co/S6sb9r2ZVs
Briljante blog van Kitty.
Deze tekst heeft alvast gewerkt, Kitty.
Ik kom er puur in thuis…
Hm… heet dat niet preken voor eigen parochie? ;-)
Het leven is te kort voor flauwekul… “Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt.” ~ http://t.co/HocQ15AQAK ~ @KittyKilian
RT @PatrickMundus: Het leven is te kort voor flauwekul… “Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt.” ~ http://t.co/HocQ15AQA…
Kruip in bed, klik op de link, scroll naar beneden en laat je voorlezen door @kittykilian. Zo mooi. http://t.co/zxFAK3sr8p
RT @Dagnespresso: Echte gevoelens in ware woorden – http://t.co/uPJwWGb9Ai van @KittyKilian
Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt http://t.co/XCU50ZoKw3
“Als ons werk anderen niet helpt en troost en verzoent met het bestaan, wat voor nut hebben we dan?” ~ http://t.co/K2E20HgKQw ~ @KittyKilian
“Het leven is te kort voor flauwekul.” Deze blog van @KittyKilian ook: http://t.co/YorhdiRnOW
Ik vind Schippers juist geweldig, zijn gedichten roepen een schat aan filosofische vragen op. Wat mij betreft hoeft een gedicht niet over emoties te gaan, integendeel. Verwondering en/of verwarring over het leven is minstens zo interessant.
En jij hebt een goede smaak. Dus er moet toch wat in die man zitten.
Ach, over smaak valt niet te twisten, toch ;-)
En jij hebt een goede smaak. Dus er moet toch wat in die man zitten.
Humor, understatement , piepkleine metaforen en ons toch een gevoel van oneindige vrijheid geven. http://t.co/WyAmqdW5Wh
@KittyKilian laat me kennis maken met Op Fietse. “heb de banden vol met wind” #nooittelaat http://t.co/dAOrF6tc54
Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt http://t.co/D6GoOtynxR
‘Alleen echte gevoelens tellen. In ware woorden. Waar anderen zich in kunnen herkennen.’ Ontroerd. http://t.co/Ozk3eb7krj @KittyKilian
“Zijn werk is pure vreugde en creativiteit, zelfs als hij somber is.” http://t.co/0Hp1b9OSM7 via @KittyKilian
Over ontroering, en waarom een tekst wel of niet werkt http://t.co/oKlybDYHkn