Leert goede schrijvers de laatste 20%

Hoe lang doe je over een blogpost?

hoe lang doe je over een blog

20 uur.
Zó lang doet hij soms over een blogpost.

Jon Morrow.

Ik hapte naar adem toen ik het hoorde. Maar tegelijk vond ik het geruststellend. Niet alleen dat hij er zo lang over doet, maar vooral dat hij het toegeeft. Hij is dus ook maar een mens.

Bovendien, als je er goed over nadenkt: een post die goed is voor honderden comments en tienduizenden hits:

Die schrijf je niet in een halfuurtje

Sterker nog.

Morrow heeft het uitgerekend: Hoe langer hij schrijft, hoe meer retweets hij krijgt.

When writing for Copyblogger, I average around 100 tweets and 10 comments per hour invested in the post.

Zeg eens eerlijk: hoe lang doe jij erover?

Over een gemiddelde post?

Een uur? Twee uur? De meeste mensen die ik het vraag vinden dat wel genoeg.

Nog meer cijfers dan

Zelf trek ik een dag uit voor een nieuwe post.

Een lange post vol informatie als ‘Many follow, but few lead’: wat is origineel en wat is gejat online? Wat doen we met content curation? En hoe hoort het eigenlijk? kost me zeker tien uur.

Plus een avond ideeën verzamelen op de Ipad, in Evernote.

Wat ook wel voorkomt: een stuk dat niet lukt. Dan begin ik opnieuw, of ik werk stug door. Kost het twee dagen.

Dan zit ik wel te vloeken. Want dat is slechte planning.

Maar het kan toch zeker wel sneller?

Yep.

Deze had ik in een half uur af: 10 redenen waarom je absoluut geen lijstjesposts moet schrijven. Nooit.

Maar ja. Lijstjesposts hè. Zó klaar. Lees maar waarom.

O ja. En een beetje inspiratie. Dat heb je soms ook. Deze kostte maar een half uurtje.

Nou moet je trouwens niet schrikken

Jon Morrow en ik zijn, zeg maar, tekst-geeks. En perfectionisten. En anders dan bij jou zijn onze blogs ons totale visitekaartje. Niet een beetje, maar helemaal.

Een docent bloggen met een rotblog? Kan niet. Wij moeten dus wel doorwerken tot het 100% in orde is.

Bij de meeste mensen steekt het minder nauw. Of ze werken sneller. Of ze schrijven een ander soort posts.

Maar hoe zit het met de gemiddelde problogger?

Ik heb er een paar van mijn Amerikaanse bloghelden naar gevraagd

Dat kan allemaal zomaar met Twitter.

Drie van de vier komen uit dezelfde vriendenclub – maar dat maakt niet uit, want het gaat hier puur om vragen over schrijftechniek.

1. Sonia Simone

Eindredacteur, redacteur, marketer bij Copyblogger. Een eigen blog heeft ze hier.

Lees om een indruk te krijgen van haar elegante, geestige en effectieve proza haar laatste post The Granola-Munching Hippie’s Guide To All-Natural SEO.

Hoe lang doe je over een blog post?

hoe lang doe je over een blog post

2. Chris Garrett

Oprichter van Chrisg.com. Ook een bekende prof-blogger, die meer gericht is op all round online marketing voor entrepreneurs dan Copyblogger. (Hoewel Copyblogger ook die richting op gaat, en Chris Garrett sinds een paar maanden ook voor Copyblogger schrijft, naast zijn eigen blog).

Garrett schrijft vriendelijke, heldere, informatieve stukken. Lees bijvoorbeeld How to Solve the “Creativity Problem” and Stand Out in a Crowd

Hoe lang doe je over een blog post? Chris Garrett

3. James Altucher

Schrijver, bekend geworden dankzij zijn amusante branieblog The Altucher Confidential. Zie bijvoorbeeld zijn post The Seven Habits of Highly Effective Mediocre People

Hoe lang doe je over een blog post? James Altucher

Vanwaar die verschillen tussen Jon Morrow en de andere drie?

Dat vroeg ik me af na het Twitter-rondje.

Garrett en Simone schrijven redelijk rechttoe-rechtaan informatieve posts, over ideeën die ze al heel lang uitdragen.

Ga maar na: Copyblogger doet al jaren niks anders dan mensen vertellen dat het online gaat om goede content schrijven, en waarom je dat moet leren.
Ze verpakken dezelfde boodschap in honderden modieuze jasjes.

Niks mis mee.
Maar uiteindelijk wordt het vooral een kwestie van weer andere metaforen verzinnen.

Dat Garrett en Simone hun posts in een ochtend schrijven verbaast me niet zo.

Van Altucher verbaast het me wel.

Hij zegt zelfs dat de posts waar hij lang op zwoegt minder goed zijn dan zijn beste posts, die hij in een halfuur schrijft.
Chris Garrett zegt hetzelfde.

Tijd om opheldering te vragen aan Jon Morrow

(Die overigens tegenwoordig een eigen blog heeft, waar anderen op schrijven, KK 1923) BoostBlogTraffic).

Hoe zit dat met die 20 uur die ik hem in een podcast heb horen noemen?

Hier is zijn antwoord, per email:

On average, I spend about 10 hours on my posts. Normally, but not always, spending more time means getting more traffic. When writing for Copyblogger, I average around 100 tweets and 10 comments per hour invested in the post.

In general, I think bloggers spend far too little time on their posts. The benefits of having a post go viral are enormous, both in terms of traffic and prestige, and I believe you’re better off having a few super popular posts than a bunch of posts nobody cares about.

What can I say?

Jon’s beste posts – zoals die over zijn ziekte en hoe die zijn levensvisie beïnvloedt – gaan wel een stapje verder dan een handig lijstje met opsommingen van waar je als internet-entrepreneur op moet letten.

In zijn beste posts is Morrow een klasse apart.

Hij schept er een duivels genoegen in om je met woorden te manipuleren.

Hij weet precies wat hij doet: hij zet je op een emotionele achtbaan en duwt je over de rand.

Dat gaat allemaal volkomen beheerst.

Natuurlijk is hij een perfectionist.

Niet raar dat hij er 10 of zelfs 20 uur over doet.

Altucher schrijft rake observaties, gedurfde ontboezemingen.

Minder gepolijst dan Morrow.

Hij raakt je door zijn demonstratieve naaktheid.

Niet door zijn uitgekiende opbouw.

Zijn posts zijn vaak lijstjes – die kun je sneller schrijven omdat je niet over structuur hoeft na te denken.

(Morrow schrijft trouwens ook lijstjesposts. En die gaan vast ook sneller).

Er zijn, kortom, verschillende soorten schrijvers

• Je hebt schrijvers die op inspiratie wachten.

Dat zijn de amateurs ;-)

• Je hebt schrijvers die met een stapeltje bouwstenen en een idee of een gevoel aan een stuk beginnen, terwijl ze de puzzel al schrijvend oplossen.

How can I know what I think until I see what I write?
E. M. Forster(?)

Dat is wat ik zelf doe. Het houdt het schrijven spannend.

• En je hebt schrijvers die van tevoren hun stuk in grote lijnen plannen.

Die stoppen meer tijd in het denkwerk vooraf en noteren hun gedachten in een wip.

• Daarnaast heb je de perfectionisten.

Die blijven extra lang schaven.

Wat is het beste?

Er is geen recept te geven en geen uitkomst te voorspellen.

Doe wat voor jou werkt.

tips voor beter bloggen

(Zet je VPN uit als de knop niet werkt).

Over Kitty Kilian

Kitty Kilian

Schreef voor NRC, gaf les aan vakopleidingen Journalistiek. Sinds 2011 docent copywriting | De Blogacademie. Delicate as a hand grenade.

Cursussen:
Blogbasics (beginners)
Blogpro (professionals)
Karakter & Dialoog (fictie)
Little Black Dress (strakke huisstijl)

39 comments

  • Ook ik schaar me in het rijtje mensen die veel tijd nodig hebben voor een blogpost. Dat komt door het rechercheren, het schrijven zelf en doordat ik bij elke bijdrage ook een zelfgemaakte foto plaats.

    Mooie post Kitty. Leuk om een inkijkje in het schrijfproces van de “groten der aarde” te krijgen ;-)

  • Tijd is relatief. Soms komt het snel en soms niet. Is geen pijl op te trekken. Sterker nog: als je ineens iets goeds hebt in mum van tijd zou ik niet twijfelen. Uiteindelijk draait het alleen maar om de output en niet om de tijd. Ik kan uit ervaring spreken, sommige razendsnel gemaakte dingen leverde heel veel op. Maar ook het omgekeerde is waar. Geldt voor alles trouwens, van alles, werkelijk alles kun je ook aantonen dat het tegendeel waar is.

  • Dank je wel Kitty,
    Erg fijn hoe je het proces van schrijven beschrijft.

    Ik wacht, als een amateur :-) op inspiratie en dan is het er ineens en schrijf ik in 10 minuten iets op. Maar ik heb het nodig er echt voor te gaan zitten en daar kom ik dan niet toe, behalve naar aanleiding van iets. Kortom..ik worstel bij tijd en wijle wat af…

    Ik ben geinspireerd door je verhaal en ga voor de inspiratie en het geven van wat er bij me leeft..En ik ken het ook dat ik ga zitten en wacht, mijn handen doen het werk en ik verwonder me over wat er uit komt…maar daar moet ik weer klaar voor zijn, soort kanaal..

    En ik ken het ook dat er helemaal niets is…

  • Geruststellend! Valt het nog mee met m’n (ongeveer) 8 uur inclusief onderzoek. Alhoewel het altijd voelt alsof ik er veel te lang mee bezig ben ….

      • Net even gekeken bij google analytics. En lijntje gaat gestaag omhoog. Aanmeldingen op nieuwsbrief ook. Maar geen idee ‘wat normaal is’. Als ik soms verhalen lees over bloggers met meer dan 1.000 pageviews per dag, dan ben ik daar nog lang niet. Maar laatste tijd bijna elke dag aanmelding voor nieuwsbrief. Vind ik al heel wat.

  • Wat een leuk kijkje in de keuken van professionele bloggers. Zo zie je maar weer, net iets meer tijd investeren in een goede blog en je krijgt er noemenswaardige hoeveelheden reacties en social shares voor terug.

    • Zal het eens proberen precies te reconstrueren voor je. Ik was donderdag al begonnen, maar er kwam vanalles tussendoor. Kind met lekke band, telefoontjes enz. Dus ik had pas een klein stukje. Donderdagavond zag ik dat James Altucher zijn twitterspreekuur begon, dus ik dacht: leuk, laat ik hem meteen even vragen hoe lang hij aan een post schrijft. Toen meteen ook Sonia Simone getweet, die tot mijn stomme verbazing direct antwoordde – een gelukje. Garrett en Morrow ken ik omdat ik les van ze heb gehad, dus dat kon ik ook snel regelen. Daarmee was de inhoud al wel zo’n beetje rond.

      Zaterdag is mijn schrijfdag, maar ik kwam laat op gang. Van pakweg 11 tot 7 uur aan deze post geschreven, maar ook nog een uurtje booschappen gedaan tussendoor. Al met al wel tien uur, maar op mijn gemak.

      En hoelang doe jij erover?

          • Heel anders… ;)
            Voor mij is schrijven een eerste levensbehoefte. Ik schreef al toen ik nog niet kon schrijven, toen deed ik alsof. Er duiken altijd en overal verhaaltjes op in mijn hoofd, maar als ik ga schrijven, schrijven die zichzelf.
            Ik ben de journalistiek ingegaan, maar herinnerde me ondertussen heel goed de ‘kick’ van vroeger, dat het schrijven ‘vanzelf’ ging en ik als het ware volgde, benieuwd hoe het verhaal af zou lopen. Dat miste ik!
            Nu heb ik me die manier van schrijven weer eigen gemaakt. Dat duurde even. Alle regeltjes en ongeschreven wetten overboord en jezelf de vrijheid geven. Je zou het automatisch schrijven kunnen noemen. Ik weet waar ik het over ga hebben en dan rolt het eruit.

  • Heel fijn stuk Kitty! Ik herken me he-le-maal in het laatste deel! De puzzel al schrijvend oplossen! Chapeau!

      • Het is toch telkens weer een wondertje! En je staat er bij en je kijkt er naar terwijl het onder je handen vandaan vloeit! Ben er regelmatig ook een dag of langer mee bezig, maar heel soms schrijf je zoiets in 4 uur, veelal 8, vaak verdeeld over 2 dagen.

        • Ja, ik zit altijd zo lekker in mijn flow dat ik niet wil stoppen, dus liever alles in een dag. Leuk hoe je onbewuste of je semibewuste het werk voor je doet he. Hoe de grote lijn vanzelf goed komt terwijl je op detailniveau zit te werken. Bijzonder. Musici, schilders, allemaal hetzelfde denk ik.

Leert goede schrijvers de laatste 20%
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html