Zoon

July 1, 2016 Bijgewerkt op May 22, 2017 59 Comments

zoon

Ik lig met een boek op de bank als de bel gaat. Ik zucht. Maar als ik opendoe is het mijn zoon.

‘Ik heb maar heel even’, zegt hij. Hij ziet er gewoon uit. Hij draagt zijn zwarte houtje-touwtje jas. Hij heeft nog steeds een grote bos krullen, al weet ik dat je er op zijn achterhoofd al een beetje doorheen kijkt. Ik steek voorzichtig mijn hand uit naar zijn wang.

‘Je mag me niet aanraken’, waarschuwt hij. ‘Gaan we naar binnen?’

We lopen de kamer in. Over het groene kleed, waar de politieagente op haar knieën zakte. Ze had tranen in haar ogen: herkent u deze tas?

Ik vroeg me af waarom ze zich zo klein maakte: het was niet háár schuld. ‘Kut’, zei ik, en mijn man duwde tegen mijn been. ‘Het ís toch kut’, zei ik. En tegen de agente: ‘Sorry, het is geen verrassing. Shit. Shit. Shit.’

Frits gaat op zijn eigen plekje op de bank zitten. Bedaard. ‘Ik kom even kijken of het goed met jullie gaat. Het spijt me dat het zo gelopen is.’

‘Mij ook’, zeg ik; ‘mij ook, schat. Het spijt me zo. Maar het is goed, zo. Alles is goed.’

blad

59 reacties op “Zoon”

  3. Erick S.

    Uhm…sorry…maar wat is dit voor gek verhaaltje?

    Ik lees: “We lopen de kamer in. Over het groene kleed, waar de politieagente op haar knieën zakte.”

    …en vraag mij af ‘welke politieagente in godsnaam?!’

    Beantwoorden
    • Kitty Kilian

      Je hebt gelijk, Eric, als je mijn blog nog niet kent is het misschien verwarrend. En eigenlijk hoort dat niet. Elk stuk hoort onmiddellijk duidelijk te zijn. Maar goed, ik schend mijn eigen regels. Er staat een link bovenin het stuk. Daarachter staat uitleg.

      Beantwoorden
      • Wilma

        Hi Kitty, wat een bijzonder blog. Dat eigen plekje op de bank. Als buitenstaander schreeuw ik ‘blijf, blijf!’ Maar jij schrijft: Het is goed. En dat vertelt eigenlijk het hele verhaal.

        Beantwoorden
      • Evelien Bruins

        Niet mee eens Erick, als je het verhaal goed leest (misschien twee keer lezen) spreekt het voor zich, ook als het artikel achter de link niet hebt gelezen.

        En wat Kitty zegt, als je het toch niet begrijpt en wel graag wil begrijpen kan je op de link klikken en het andere artikel lezen. Kwestie van even wat moeite doen.

        Ik ben blij dat niet elk stuk onmiddelijk duidelijk is (waarom moet dat?), dat zou toch saai zijn!

        Beantwoorden
  13. Monique Beute

    Wat een ontroerend lieve zoon van jou, Kitty. Je gevoel, jullie ervaringen met de Ggz, alles komt diep binnen. De woorden van troost blijven hangen in mijn buik. Boks.

    Beantwoorden
  16. Henneke

    Ik dacht de laatste dagen al aan je, Kitty, en lees dit met tranen in mijn ogen.

    “Het is goed zo” – Ik hoop dat het echt zo voelt voor je.

    Prachtig geschreven.

    Beantwoorden
    • Kitty Kilian

      Ja. Zo voelt het, Henneke. Volgens mij is het ook goed dat het zo voelt, na drie jaar. Het leven gaat door, tot het ook voor jou ophoudt. Dat is goed. Dat is hoe het is. En Frits deed wat hij voelde dat hij moest doen. We nemen hem niks kwalijk. Toen niet en nu niet.

      Beantwoorden
  19. Annette

    Tranen ja. Ik ben zo blij dat ik nog steeds leef met 2 zonen. Dankbaar daarvoor. Ook al hebben zij de nodige strubbelingen in het
    leven. Ze hebben de kracht er doorheen te gaan. Daar is niet iedereen mee gezegend. En dat is kut.

    Beantwoorden
  35. Nicoline Zemering

    Gisteravond zag ik de film ‘Les ogres’ over een een reizend theatergezelschap dat cabaret maakt naar Tsjechov. Ook daar bezoekt een overleden zoon zijn moeder regelmatig. Ze praten wat, halen herinneringen op. Door de postume bezoeken en het praten erover vinden de ouders (eindelijk) bevrijdende troost bij elkaar. En de vader vraagt “waarom bezoekt hij mij niet?”.

    Beantwoorden
    • Kitty Kilian

      Ha. Hij bezoekt me niet echt. Ik praat ook niet met hem. Maar ik denk dat iedereen die een geliefde mist diegene zich nog regelmatig voorstelt op de plekken waar hij hem of haar vaak zag. Aan tafel. In de auto. Op de fiets. Dat kan niet anders, dat is wat je doet.

      Beantwoorden
  41. Patrick Mundus

    Als ik je lees
    vervaagt helder alles tot een
    word ik jou, ook hem, zelfs haar
    doorheen alle emoties
    leeft enkel liefde
    altijd geweest

    Dank je voor dit bijzonder delen
    Wat stil in onze eigen harten leeft
    ontwaakt
    voor ieder anders
    en in wezen toch één

    HUG voor jullie allen – P&C

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *