‘Red me.’ Ik sms een vriendin om half acht ‘s ochtends: ‘Ben je thuis? Ik móét iemand zien.’
‘Kom maar langs. Ik heb een afzegging voor 10 uur.’
Goddank.
‘Ik ga je niet redden. Maar ik heb wel koffie.’
Assertief, goddorie.
Het is donderdag. Ik heb sinds maandag alleen meneer Blogacademie gesproken.
Stom. Ik hou niet voor niks een lijstje bij
Het begint als afvinklijst voor fysio-oefeningen.
Ik hou meteen bij hoe het staat met mijn RSI. En hoeveel uur per dag ik achter de computer zit. Of ik mijn spraakprogramma gebruik. En hoe ik heb geslapen. Mijn humeur. Of ik heb gewandeld.
Er komt steeds méér bij. Heb ik iets aan marketing gedaan? De ramen gelapt of gestofzuigd? Heb ik met iemand koffie gedronken – want ik heb de neiging om alles te vergeten, als ik aan het werk ben.
Natuurlijk blijkt direct een rechtstreeks verband tussen het aantal computeruren en of ik last heb van mijn armen. Maar na een tijdje merk ik nog iets op: mijn humeur hangt samen met hoeveel mensen ik ontmoet.
Geen cursisten, geen Twittervrienden, maar echte. Voor mijn neus.
Correlatie tussen humeur en ontmoetingen met mensen in real time (N=1 zzp-er)
Een nuttig inzicht voor een introvert. Maar wat doe ik er mee?
Afspraken maken, natuurlijk
Maar kijk. Als ik élke werkdag een uur wil koffiedrinken heb ik een boel vrienden nodig. Dus laten we het ruim nemen. Drie keer per week is ook nog wel genoeg.
Dat is 12 afspraken per maand.
Laten we zeggen dat mijn vrienden en kennissen wel ééns per maand met me willen afspreken. Dan heb ik er 12 nodig.
Maar ho. Ze moeten óók nog in de buurt wonen.
En ze moeten overdag niet op een kantoor werken, want dat is nou juist wanneer een zzp-er behoefte heeft aan live overleg, roddelen of gezellig samen somberen over het klimaat.
Kijk. Dan heb je het al gauw over een pool van 50 mensen. De organisatie alléén al.
Gaat niet lukken
We maken er 8 keer per maand van. En dan tel ik de yogales ook als sociaal contact. Met een beetje smokkelen komen we er wel.
Red ik het met twee keer per werkweek gezelschap? Qua contactbehoeftebevrediging, én qua hoeveelheid vrienden en kennissen?
Jij trekt inmiddels je wenkbrauwen op:
Waarom neem je geen kantóór?
Slecht idee.
Financieel, want dat heb ik thuis al. En sociaal, want ik ben niet voor niks introvert. En overgevoelig voor geluid.
Ik wil mijn bureau dus niet delen met een andere ZZP-er. En ik wil al helemáál niet naar borrels.
Ga toch weg. Ik wil alleen slap ouwehoeren bij de koffie.
Verder gaat het prima.
En ik ben niet de enige ZZP-er die soms sombert door te weinig menscontact
Als je hoofdwerk doet in plaats van mensenwerk – als je schrijft, of vertaalt, of illustreert, of codeert, om maar wat te noemen – heb je stilte nodig. En rust.
Tien tegen één dat je introvert bent, met zulk werk. Dat je je vrienden verwaarloost. Dat je vergeet afspraken te maken voor volgende week, omdat je vandáág verzonken bent in je computer.
En dat je je volgende week dan opeens eenzaam voelt. En gedeprimeerd.
Wat is er aan te doen?
Daar loop ik over te denken.
Geen kantoor delen. Maar wat dan? Vrijwilligerswerk? Vaste afspraken?
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
Verhuis anders naar Breda Kitty, dan gaan we regelmatig koffie drinken!
Als ik wou verhuizen zou ik kiezen voor Groningen of Friesland. Stilte en veel wind! Maar dank voor je aanbod ;-)
Weer een taboe de wereld uit :-)
Is er een oplossing voor: “De eenzaamheid van de zzp-er: gebrek aan contact maakt somber” https://t.co/nKbe65xPFz https://t.co/64Ypc1QXYZ
Ja, ik mis het soms ook wel – al mijn vrienden wonen in het buitenland. Gelukkig werkt telefoneren of Skypen voor mij wel (maar doe ik ook niet genoeg).
Introvert, hè.
Tot 2012 werkte ik ook vanuit huis. Dat was mooi: ik maakte het 1e jaar van mijn 1e dochter zoveel mogelijk mee. Maar daarna was ze toch iets té aanwezig.
Ik ging op kantoor met 2 anderen. Dat was ook mooi: andere gesprekken, sparren over het werk, af en toe je hart luchten over lastige klussen of klanten. Maar 1 ging weg. De ander overleed helaas, plotseling. Toen werd het eenzaam.
Sinds april vorig jaar huur ik een plek bij een bedrijf met 9 man personeel. Heerlijk: mensen om me heen. Darten in de pauze. Reuring.
Af en toe vind ik het nog heerlijk om thuis te werken. Soms kies ik daarvoor. Maar niet heel vaak.
De extra kosten van een kantoor? Worth it.
Fijn voor je, Arjan. Ik moet er niet aan denken, al die herrie :-)
Heel herkenbaar. Ik reken bellen met prive contacten en naar de sportclub ook bij mijn twee ‘contacten door de week’. Die twee contacten wil ik absoluut hebben, want anders ga ik in mijn eigen kringetjes ronddraaien. En natuurlijk komt het er soms toch niet van. Ik hou het bij in mijn weekrapportage; die rapportage deel ik met collega’s. Dus als ik het niet gehad heb – die contacten – dan ben ik me daar iig bewust van.
Die rapportage deel je met collega’s? En zij wijzen je er dan misschien op dat je je er niet aan houdt? Goeie collega’s.
Ja, ik merk zelf dat het een zichzelf versterkend effect kan hebben. Weinig contacten > nog minder zin om de deur uit te gaan. Maar over het algemeen vind ik het juist leuk. Dus het is iets om in de gaten te houden. Klopt.
Eén van de dingen die ik fijn vind is de Open Coffee bij mij in de buurt (Open Coffee Westerpark) eens per maand. Geen tip voor jou, Kitty, want in Amsterdam en niet één-op-één, maar misschien zijn er anderen die er blij van worden. Lekker even kletsen met andere zzp-ers over waar van alles en nog wat. Leuke plannen, of hoe je je tarief bepaalt of gewoon… Het is informeel, en gezellig, geen elevator pitches of fanatiek uitdelen van zoveel mogelijk visitekaartjes.
Nooit gedaan. Kan misschien leuk zijn, zeker voor makkelijke mensen ;-) Als niet iedereen visitekaartjes uitdeelt, inderdaad.
O herkenbaar… ik ga af en toe in de bieb zitten, of bij LaPlace, gewoon om even tussen de mensen te zijn.
Jammer dat Utrecht zo’n end weg is van Maastricht; had anders graag meegedaan aan de koffie-app!
Jij ook al. Meestal vind ik het heerlijk. Maar soms is het te contactarm. Ja, Maastricht. Hoe verzin je het ;-)
Ik zal het mijn ouders eens vragen ;-)
Snap wat je bedoelt. Ook introvert hier. Echt zoeken naar die balans tussen sociaal en op mezelf zijn. Waarbij ik eens per maand ook nog eens sneller overprikkeld ben. Ik woon in Utrecht, dus een afspraak is een optie :) En een uur vind ik ook zat.
Wij snappen elkaar ;-) In een uur kan alles.
Af en toe moet ik mensen zien ? https://t.co/i6CPZMV1az
Herkenbaar. Werk ook graag alleen. Maar al voel ik me sociaal niet eenzaam, als enige verantwoordelijke voor het succes van m’n schrijfpraktijk soms wél. Dan heb ik iemand nodig die kan relativeren. Of motiveren. Niet als duur betaalde coach maar als betrokken sparringpartner. Of zoals Kitty het zegt, even slap ouwehoeren bij een kop koffie ? Je begint zwaar maar vertrekt lichter. Woonde ik nog maar in Utrecht ?
Zou gezellig zijn. Klopt, overleg over je werk is ook belangrijk. Dat iemand roept: hallo, stuur dan ook eens wat meer nieuwsbrieven. Gooi je prijzen omhoog. Enzo.
Nee, geen vaste afspraken, want in een introverte bui heb je ineens geen behoefte aan die afspraak. Gewoon roepen nu contact en dan hopen dat iemand dan ook tijd heeft :-).
Trouwens moet ik een koffie klaar zetten in Nieuwegein?
Ja, dat moet je. We mailen.
Structuur in lekker bewegen en contacten werkt voor mij goed. Geen innerlijke discussie over mijn basisbehoeften: 1 avond in de week dansen, 1x per week paardrijden en lunchen, 1x yogales geven, 1x ontvangen. 1x in de week een mee-eter. Minimaal 2x in de week wandelen in Amelisweerd en proberen iemand mee te krijgen voor die leuterbak koffie. Woensdagmiddag is mijn balboekje regelmatig vrij :)
Lukt het niet, toch gaan! En eventueel thuis lekkere koffie maken en een vriendin bellen.
Altijd nog beter dan appen of ander online gebeuren.
O, wat een heerlijk ritme!Ik geloof dat ik woensdags ook weleens vrij ben ;-) Zoiets moet ik ook regelen. Chris Rommers maakte op twitter een grapp over een Tinder-koffie-app voor ZZP-ers. Echt een goed idee. Al je vrienden er in en kijken wie tijd heeft ;-)
Inderdaad een super idee van Chris. Zou een simpele groepsapp zou ook kunnen werken?
Ja, mits iedereen nieuwe leden mag toevoegen. Anders heb je te weinig keus. Alleen heb je dan geen datumpriksysteem. Niettemin, het is te proberen. Op Signal dan natuurlijk. ZZP-koffie-app-groep Utrecht. Hm..
Hahaha! Dat is de beste grafiek die ik ooit gezien heb!
Ik was verbaasd dat het zoveel scheelt voor je humeur, een paar keer met iemand kletsen per week.
Die lijn stijgt tot in het oneindige! Dus…
Oeps. Val ik nu statistisch gezien door de mand? Ik bedoelde luchtig aan te duiden dat het aantal contacten recht evenredig is met mijn humeur. Uiteraard is er een grens aan beiden.
Ik denk dat ie klopt. Bij twijfel (wel of geen koffie met een echt mens vandaag?) kun je deze grafiek gebruiken. Dat maakt ‘em juist zo goed.
Bij twijfel altijd doen!
Precies!
” dat meneer Blogacademie het doordeweeks razend druk heeft en de hele dag onder de mensen is, dus in het weekend wil hij rust. ”
ik ben ook z’n meneer en we kunnen best een keer koffiedrinken en slap ouwehoeren 3x is scheepsrecht
Ja, lekker dichtbij! ;-)
In Zwolle schenken ze ook koffie en qua afstand 50 /50 ;-)
Dit is niet op te lossen met een vaste afspraak of een regel :-)
Er is wel een oplossing: het moment. Steeds even voelen wat er nodig is, waar je zin in hebt.
De crux: toegeven aan dat gevoel van zin/geen zin, zonder er van alles van te vinden.
Best moeilijk, maar je wordt er stikgelukkig van.
Zo nu stop ik.
Geen zin meer :-)
Dankjewel. Ik weet niet of ik je snap, Henriëtte. Je bedoelt: gewoon accepteren hoe het is, als er niemand is die tijd heeft net op het moment dat jij… enz?
Ik reageer eigenlijk op je vraag: Wat te doen? Het zoeken naar één oplossing voor de rest van je leven. Zo’n oplossing zou fijn zijn voor het hoofd maar ons hart gedijt er niet goed op. Gaat uiteindelijk allemaal knellen.
Vandaar dat ik een stap verder suggereerde. Daarmee is het koffieprobleem misschien niet direct opgelost maar als je toegeeft aan impulsen, gaan er mogelijk deuren open waar je voorheen geeneens een deur opmerkte.
En dan kan het zomaar zijn dat je nieuwe mensen gaat aantrekken die heel veel zin hebben in koffie :-)
PS Ik heb mezelf in een lastig parket gedraaid met deze bijdrage: Ik kan het niet goed uitleggen zo. Face to face heeft z’n kwaliteiten inderdaad :-)
Ik snap hem. Nee, er bestaan geen definitieve oplossingen. Maar een paar vaste afspraken zou al helpen. Daar ga ik toch eens over denken. En inderdaad, nieuwe dingen bedenken. Voor je het weet maak je nooit iets nieuws mee. Ik. Maak ik nooit iets nieuws mee.
Soms vraag ik me af of het ook geen kip en ei kwestie is. Dat je vanzelf introvert wordt door dit werk. Schrijven maakt allenig, is mijn ervaring. En dat er een soort van mee te leven valt. Totdat het me aanvliegt en dan ga ik tellen: 80 %van mijn vrienden werkt bij een baas. De rest is zelfstandig ondernemer en werkt door heel Nederland. Of achter de pc, thuis. In Tjietjerkstradeel, Maastricht of Amsterdam. Nog een meneer blogacademie dan, ergens om de hoek bij het Wilhelminapark? Fijn onderwerp nu de dagen kort worden en koud. Zucht.
Haha, raad je me nou een affaire aan? Veel te veel gedoe. Ik hoef alleen maar een bakkie koffie nu en dan!
Heel herkenbaar en ik vind het niet makkelijk op te lossen. Ik ben vrijwilligerswerk gaan doen en oefen iedere week Nederlands met een vluchteling en wandel om de zoveel tijd met een vriendin. Afhankelijk hoe lekker het loopt met werk is dat genoeg, of niet.
Goed van je. Vaste afspraken is denk ik een goed plan. Als je nog kinderen op de lagere school hebt is het ook anders, dan spreek je veel ouders. Hm..
Herkenbaar! Misschien ter inspiratie: ik doe sinds een tijdje yoga ‘s ochtends vroeg. Om 8.15 uur of soms zelfs 7.15 uur. Twee of drie keer per week een uurtje. En naast lichamelijke lenigheid die ik vergroot, zie ik er steeds dezelfde gezichten. Met wie ik na de yoga een kopje koffie drink. En dan zit ik voor 10 uur achter mijn bureau met een uur yoga en een menselijk contact (dubbele vink) klaar voor een dag hard werken. En op woensdagavond ook nog naailes. Het nuttige met het aangename. Zoiets.
Klinkt heel goed. Ik deed ook een tijd 2 x ‘s ochtends yoga en 1 x eind van de dag. Maar de ochtendyoga werd afgeschaft, te weinig deelnemers. Heel jammer, want inderdaad, dat was een lekker begin. Koffie was er trouwens niet bij toen ;-) Dus die heb ik dan nog steeds nodig.
Ik ben een gevalletje intro-/extravert in één. Hangt af van de dag, van m’n humeur, m’n maaltijd, het weer, van alles. Dus daarom heb ik met een goede vriend afgesproken – zelfde type, zelfde struggle – om 1x per twee weken samen te werken. Dan plan ik bewust wat ik die dag kan doen – dus geen ingewikkeld denkwerk – en hebben we samen een productieve topdag. Zonder moe te worden van elkaar, want we zijn gewoon aan het werk.
Zeg. Moet t een uur slap ouwehoeren zijn? Of kan het ook een uur live met klant werken? Ik wissel live en online af 1op1. En ik plak er live een kwartiertje lekkers en koffie voor . Erna knallen en werken
@ Marleen Dat soort aanbod heb ik niet. Ik kan me indenken dat het fijn werkt voor jou – zeker als je mensen ook coacht.
@ Kim Slim. Kan een mooie oplossing zijn.
En dan ook nog eens ervoor zorgen dat je na zo’n uurtje sociaal doen niet volledig uitgeknepen thuiskomt. Dus geen espressobar, maar een keukentafel.
Geen espressobar. Maar een terrasje kan best. Keukentafel is nog gemoedelijker.
Ga naar je favoriete espressobar. Daar tref je altijd aardige mensen en je probleem is ‘probleemloos’ opgelost op het moment dat je het nodig hebt. Je contactbehoeften plannen brengt de spontaniteit van het ontmoeten om zeep. Dus op naar de kroeg als je trek hebt in mens.
Spontaniteit is zoooo overrated!
Ja, dat is een oplossing voor iemand als jij. Iemand die nergens mee zit. Die het leuk vindt om gastheer te zijn in een restaurant!
Is Breda te ver? Herkenbaar de eenzaamheid.
Een uurtje leuteren is genoeg. Bliksembezoekjes daar houd ik van. Advies heb ik niet want ik roei met dezelfde riemen als jij. (Zoon).
Altijd welkom. En mijn koffie is super lekker.
Dank je voor het aanbod! Utrecht – Breda is een ramp met de trein helaas.
Heerlijk toch? Een paar kletspraatjes per week is voldoende voor je humeur. Meestal heb je er verder niets aan en verval je in herhaling. Wandelen, sporten, koken, lezen, de cv-monteur laten komen: het is allemaal zinvoller. Soms ben ik ook jaloers op extraverte vrienden/buren. Maar uiteindelijk denk ik: neeeee. Ik ga liever mijn eigen gang!
Haha, jaloers op extraverte medemensen. Hm… Daniel Lohues heeft zo’n mooie tekst. Over dat iedereen zijn kruis te dragen heeft. Maar als je mensen vraagt om van keuis te ruilen willen ze dat niet ?
Ik mis een koffieapparaat. Ergens in de gang van een kantoorgebouw.
Ja. Dat.
Hoi Kitty,
ik zou zeggen een beetje dat en een beetje dit. Structureel contacten inbouwen is handig; zelf ga ik elke week een uur wandelen met een groep en daarna aan de koffie. Verder plan ik minimaal één familietelefoontje per week. En ik doe aan collegiale ‘consulten’: zo her en der eens een yogales volgen, als het kan met een vriendin. En voor de rest de eenzaamheid soms ook maar een beetje omarmen. Nou heb ik als yogajuf natuurlijk de hele week al volk over de vloer en vind ik het juist wel lekker om een week geen vaste afspraken te hebben.
En je kan altijd een buurvrouw uitnodigen. Zal ze leuk vinden.
Verstandig. En ja, als je lessen geeft ben je onder de mensen. Dat is beter.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over dat meneer Blogacademie het doordeweeks razend druk heeft en de hele dag onder de mensen is, dus in het weekend wil hij rust. En ik wil dan juist inhalen.
O, ik ken het. Same here. Soms was mijn meneer weg, en zag en sprak ik twee weken helemaal niemand. Ik heb geen clubs o.i.d, daar houd ik niet van, en werd steeds meer kluizenaar, begon ook de paar afspraken die ik had af te zeggen. Voeg daarbij Appie.nl en het drama is compleet. Ik houd wel van borrels, maar heb er maar heel weinig. Dus geen soelaas.
Wat doe je eraan? Ik zou best meer willen netwerken, maar wil geen vaste evenementen.
Precies. Ik hou ook niet van clubs. Eén avond yoga red ik net, want daar houdt iedereen zijn mond ;-)
Het is een zichzelf versterkend iets. Zeker als het ook nog regent ofzo. Gordijnen dicht, deur niet open doen. Ik ken het.
Ik zou wel vaste koffiedates willen. Dat je nooit meer hoeft te plannen.
En waarom doe je dat dan niet? Het gekke is dat regelmaat het proces enorm vereenvoudigt, maar jezelf ook een patroon oplevert=veilig, vertrouwd, voorspelbaar. Soms saai, altijd lekker.
Ik kan het proberen. Dat is waar. De ZZP-ers waar ik graag mee koffiedrink hebben onregelmatigere schema’s dan ik, meer klantcontact. Maar je hebt gelijk. Zoiets moet ik gaan verzinnen.
Ik zie hondenbezitters die minstens een half uur staan te kletsen in het park.
Ja, maar over die stomme honden ?
Maar ik snap wat je bedoelt. Die hebben het ook.
Zo herkenbaar. Alles. Van de eenzaamheid tot lijstjes, zere nek, schouders en polsen. En spraakherkenning. Introvert zijn. Je bent nog steeds welkom in Friesland. Voor koffie en een goed gesprek.
Je staat bovenaan mijn lijstje! Maar ik kom zelden in Friesland. Damn. Verhuis dan ook gewoon eens naar de randstad.
Friesland ligt net zo ver van de Randstad als andersom ;-)
Het gaat er van komen. Ik ben ook regelmatig in Utrecht, maar dat is meestal voor een cursus en dan zit de dag al vol.
Een hond! Verder geen mens meer nodig. Koffie drinken in de stad, zonder iemand tegenover me, doet ook al wonderen. Voor mij dan, hè ;-).
Ja, soms is dat heerlijk. In de bibliotheek rondscharrelen. Maar soms wil ik écht echt contact, op een moment dat niemand anders tijd heeft. En jij werkt met mensen. Da’s toch anders.
Koffiecontact gezocht, ik herken mezelf in dit ZZP-verhaal, daarom zit ik in die gekke woongroep (commune) want dan heb ik tenminste dagelijks gezamenlijk avondmaal. Alhoewel ik als extreem extravert behoefte begin te krijgen aan me-time.
Ik doe regelmatig koffie met dezelfde mensen. Steeds dezelfde, waarvan een paar al 20 jaar lang. Soms emigreert er 1 dan komt er een ander voor in de plaats. Analoog contact is de bom. Zodra Utrecht en Amsterdam in 1 straat liggen, fiets ik naar je toe. Voor een bakkie ;-)
Ja, verdorie. Iedereen woont maar ver weg. Jammer is dat.
Zo bekend. En ik ben zo extravert als wat! Dus ik tel telefonische afspraken ook mee. Of zoom met mijn vriendin uit Oman.
Je bent altijd welkom voor koffie trouwens. Ook al ben ik geen vriendin en al heel lang geen cursist meer. ?
Dank je. Zou gezellig zijn. Maar kan het in een uur? Dat is mijn max voor slap geouwehoer ;-) En dan met de reistijden erbij, want er moet natuurlijk wel gewerkt worden.
Enne, Zoomen telt echt niet mee. Telefoon al helemaal niet.