Laten we een tekst redigeren (van copywriter Laurens Kraaijenbrink)

Copywriterscoach Brutale Kraai stuurde een mail: wil je deze tekst redigeren?

Ik las zijn blogs en vroeg: mag ik een andere doen? Die geestige, over die maffe marketingstrategieën?

Want het begin kan leuker.

Dat mocht.

Waar gaat de tekst over?

Laurens Kraaijenbrinks blog gaat over een zwemles. Hij luistert goed naar de juf, in plaats van de andere kinderen domweg na te doen. Maar later begint hij aan zichzelf te twijfelen. Hij trekt er een marketingles uit.

Hier staat zijn originele blog (op een niet-geïndexeerde pagina). Direct eronder staat de tekst die we er van maakten. (En de aangepaste versie, met zijn tekeningen erbij, staat ook op zijn eigen blog. Aanrader!)

Ik haal een paar fragmenten uit ons gesprek:

Mag je zomaar iets verzinnen in een blog?

Kraaijenbrink verzint er wat bij, bij die zwemles.

Zoals je ziet schrik ik ervan.  Want kan dat, zomaar iets verzinnen?

Ik vind van niet. Zelf blog ik met een journalistieke houding: ik doe verslag van wat ik lees, of van wat ik heb meegemaakt.

Tuurlijk, ik dik weleens iets aan. Bijvoorbeeld in dit stuk, over waarom ik mijn eigen man zo saai vind. Maar dan ligt het er duimendik bovenop. Dan is het satire.

Niettemin: het is logisch dat Kraaijenbrink na 25 jaar niet exact meer weet hoe die zwemles ging. Dus vooruit. Hij moet het wel een beetje lekker kunnen opschrijven.

Wacht even, is dat schipperen?

Ja, dat is schipperen.

Grappen in je blog: wanneer zijn ze leuk?

In zijn blog heeft Kraaijenbrink het over ingegroeide teennagels, en dingen uit je strot braken. In de redactieronde haal ik die er uit.

Waarom? Is dat niet leuk, dan?

Ik vind van niet. Die woorden roepen zelfs een lichte weerzin bij me op. Bij jou misschien niet: de gevoelswaarde van woorden is heel persoonlijk. Waar de een jankt, wil de ander liever huilen.

Dus vraag je af of je lezer straks net zo moet grinniken als jij.

Bij humor hangt alles af van je dosering.

Wacht even, hetzelfde geldt voor vloeken. Dat doe jij zelf ook.

Klopt. Daar heb ik dan weer helemaal geen moeite mee.
Voorkeuren zijn persoonlijk. En van vloeken kan het mij niet schelen, of het lezers raakt:

Tussenkop maken

Omdat onze aandachtsspanne voor pure tekst per jaar met 73 uur afneemt, wil je op elke schermhoogte (desktop) een onderbreking van je tekst. Een plaatje, een streamer, of een tussenkop.

Een tussenkop kan een enkel woord zijn, of een woordcombinatie, uit de volgende alinea – zoals kranten dat doen.

Redacteuren kiezen voor opvallende woorden, of ze duiden de kern van de komende alinea’s aan.

Maar een tussenkop kan ook een onderdeel zijn van je lopende argumentatie. Het voordeel: de tussenkop haalt je lezer niet uit zijn flow, maar helpt hem juist om je tekst béter te begrijpen.

Uiteindelijk gaat het altijd om je lezer

Snapt hij je tussenkop?
Vindt zij je grappen leuk?
Gelooft hij je blog, of lijkt het allemaal verzonnen?

Zo niet: los het op.

Alleen voor de die hards: het hele gesprek.